Ter aanmoediging parkeren we onze nieuwe camperbus in het dal aan de voet van Alpe d’Huez. Of HuZes, zoals het die week door de duizenden Nederlanders ter plaatse voor het goede doel omgedoopt wordt. Zonder inbouw is het in de bus basic leven, maar met meer ruimte gaat dat toch al bijna makkelijker dan in de oude.
Een regenachtige rit naar het zuidoosten splitsen we op met een tussenstop in Voreppe. Over een achterweggetje, waar overstromend beekwater rijkelijk overheen vloeit, komen we bij beginpunten voor diverse wandelingen, waar parkeren en overnachten mogelijk is, zoals dat op veel plekken in Frankrijk wordt toegestaan of minstens gedoogd. Tussen de buien door – of eigenlijk: bedekt onder boomkronen en regenjassen – maken we een korte wandeling naar L’Ancienne Église, waar we geen spoor van een kerk vinden.
Terug in de auto verplaatsen we spullen die, bij gebrek aan kastjes, allemaal inefficiënt op de vloer staan. Met een gasstelletje op een kleine maar huiselijke eettafel warmen we wat eten en de camper op, tot de ramen beslaan. Na het eten schuiven we weer spullen tot er genoeg ruimte is om een klein tweepersoonsmatras plat te leggen. Voordeel bij deze bus is dat we over de breedte kunnen slapen. Waar het bed in de vorige bijna de gehele lengte in beslag nam, is dat hier nog niet de helft.
Een hele verbetering dus, zou je denken. En dat is het wellicht, als we alle plooien gladgestreken hebben. Vooralsnog hebben we een keurige bus ingeruild voor een beetje een afgeleefde klusbus. Er staan meer kilometers op de teller en de laadruimte verklapt een bruikzaam verleden. Er is, vooral in de laadruimte, veel beschadigd of kapot. Als achtergrond voor een werkplek schermen we dat maar even af met een doek. Maar er zijn ook pluspunten: deze bus is minder oud en heeft dus dingen als airco, elektrische ramen en – als we ’em aan de praat krijgen – cruise control. En dan hebben we het nog niet over de hoogte: genoeg om te kunnen staan, waar het in de vorige op je knieën net ging.
Al die luxe is een beetje overbodig als we de bus eenmaal hebben geparkeerd op een camping bij Rochetaillée. Dan komen weer de openslaande achterdeuren van pas, waardoor binnen in de bus werken bijna als buitenleven voelt. Zéker met het mooie uitzicht op de Belledonne, het gebergte dat zich over 60 kilometer uitstrekt ten noorden van onze plek. Hierover loopt de GR738 langeafstandswandeling; eentje voor de bucketlist.
In deze omgeving van Alpe d’Huez is elke tweede nummerplaat Nederlands geel en op de camping kunnen we met medekampeerders onze eigen taal spreken. Alle voorzieningen worden op de proef gesteld door de vele bezoekers in deze week. Het kan een vuurproef zijn voor het hoogseizoen, waarvoor dan nog wel wat werk aan de winkel is. De faciliteiten van deze Koawa camping – waarop we blij toe nog een plekje konden vinden – kunnen de overnachtingsprijs niet verklaren. Gelukkig kunnen we wel tegen een beetje basic leven.
In vrije uurtjes vinden we op de fiets en te voet goede paden in het dal, waaronder een Voie Verte langs de flinke smeltwaterbeek de Romanche naar Le Bourg-d’Oisans en een Romeins pad dat aan de westkant van Rochetaillée aan de voet van de bergen ligt. In tegenstelling tot de omliggende pieken, is het dal zo vlak als wat. Makkelijk fietsen en wandelen dus.
De 21 bochten van de Alpe d’Huez worden in veel grotere prestaties van anderen meermaals bedwongen. De camperbus komt een dag later met gemak boven. Gaandeweg krijgen we toch een indruk van de uitdaging die je aangaat als je de berg niet één keer, maar meermaals op fietst, op één dag. De haarspeldbochten lijken niet op te houden. Een mooie actie met een mooi resultaat.
We wandelen ook boven nog wat. Na een poging met een vriend om hardlopend naar Lac Besson te komen is een conclusie dat navigeren wandelend makkelijker gaat, net als de – nu groene – pistes in tegengestelde richting bedwingen. Met wat spierpijn bij mij doen we dat de volgende dag. De route raken we niettemin af en toe kwijt, deels te wijten aan de afleiding ingegeven door allerlei bloemetjes en plantjes die vrolijk opkomen in het nog natte terrein, waar op plekken nog sneeuw ligt.
Zoals altijd is een verblijf op een mooie plek te kort, maar de kans op terugkomen is groot, met een basis op een dagafstand rijden en een bus die het allemaal goed aan lijkt te kunnen. Dan wel graag met íets meer comfort of minstens een wat praktischere inrichting. A bientôt!
Blijf op de hoogte!
Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten