Balcony Walk bij Jebel Shams

De kloof aan de voet van Jebel Shams is een door water uitgesleten wadi: Wadi Al Nakhr. Onder toeristen is ‘ie beter bekend als de Grand Canyon van Oman. Op het uitzichtpunt aan de westzijde kijk je over een eenvoudig hekje van kabeldraad een duizelingwekkende diepte in. De wandelroute ligt op een richel lager, nog steeds hoog boven de bodem van het ravijn. Hoogtevrees onder controle? Dan is het verder een redelijk eenvoudige wandeling.

Nadat de wandeling langs de rand van de kloof in een grote bocht naar rechts draait, eindigen de mogelijkheden om te voet veel verder te komen. Tegen de wand vinden we oude huisjes en terrassen van een gehucht dat hier ooit bestond. We vragen ons af hoe je hier kan leven. Dat komt doordat we nog niet ver genoeg door zijn gelopen. Het is even zoeken om de laatste tekens te vinden die naar een meertje leiden, een verborgen oase die water opvangt dat langs de rotsen sijpelt. Zoals op zoveel plekken in Oman geldt: het loont om voor de laatste meters de moeite te doen.

We zwemmen en genieten van de bijzondere plek pal onder de indrukwekkende rotswand. Vanuit de kleine grot is het plaatje misschien nog wel het mooist. Maar een handjevol bezoekers lijkt zover als het meertje te komen, dus het blijft rustig. Er zijn meer geiten, die behendig hun weg vinden over de rotsen, om bij het meertje wat te drinken.

De terugweg loopt het pad iets omhoog, de kloof uit, terug naar het plateau waarop we de voorgaande nacht overnachtten in de daktent op de 4×4 om een beetje vroeger op pad te kunnen gaan. Ook zonder vaak stoppen voor foto’s doen we er meer dan een uur over om terug te komen. Het is dan warmer in de felle zon en ook flink drukker op het pad; vroeg gaan loont.

Deze wandeling is met recht populair. Tot de laatste stap blijven de uitzichten uitzonderlijk mooi.