Vanuit Pisco maken we een dagtrip voor een boottocht naar de Ballestas eilanden. De eilanden voor de kust bij Paracas zijn een thuis voor zeevogels en meer. Terug aan wal bezoeken we een pisco brouwerij om hét nationale drankje van Peru te ontdekken. De dag sluiten we af met een overnachting in een oase tussen de zandduinen van Huacachina.
Om 8 uur zijn we met de hele groep present bij de pier in Paracas. Hier liggen boten klaar voor heel wat meer toeristen, die allemaal het rondje doen naar de eilanden. Het is een vlotte operatie; al snel zitten we in reddingsvesten op de bankjes en worden de motoren gestart en de boot afgeduwd.
Buiten de baai varen we eerst langs de zogenaamde Candelabra, een geoglyph op de rotsen van het schiereiland van Paracas. Het is een uitgekerfde vorm van een halve meter diep en 180 meter in lengte. Groot genoeg om vanaf 12 mijl op zee gezien te kunnen worden. Na een verdere uitleg varen we de open zee op naar de Ballestas eilanden, die we een half uur later dichtbij naderen.
Op de rotsen van de Ballestas eilanden spotten we direct pinguïns. Zeeleeuwen zijn niet ver, ook op de rotsen. Vrouwtjes, vertelt de gids, herken je gemakkelijk aan hoe ze zich op de rotsen vlijen: “sexy, sexy” lacht ze in de microfoon, terwijl ze haar heupen draait. Mannetjes zijn duidelijk groter. Eén komt juist uit het water als we langsdobberen. Wat imponerend benadert hij de vrouwtjes, die zich niet veel later voor de vele lenzen van de mensen aan boord sierlijk het water in laten glijden.
Ook mooi zijn de vele vogels waar het hier eigenlijk een beetje om gaat. We spotten aalscholvers, maar ook meer bijzondere zeevogels zoals de Incastern. Collectief zorgen ze voor een behoorlijke bende. Het hele eiland gaat bedekt onder een dikke laag guano: vogelpoep, dat de eigenlijk rode rotsen wit kleurt.
Het is de beste natuurlijke mest ter wereld. Peruvianen komen al lange tijd periodiek op het eiland om de guano te verzamelen. Ooit was guano goed voor 70% van de export van Peru. Het leidde tot strijd om de rechten. Nu er kunstmatige mest gebruikt wordt is die tijd voorbij, al wordt er nog steeds ‘geoogst’. Er zijn nog steeds de nodige gebouwen en havenhoofden voor het werk.
Terug aan wal rijden we direct door naar een wijngaard waar pisco gebrouwen wordt. Het is feitelijk een likeur die onverdund een hoog alcoholpercentage heeft. Voor een lunch ter plaatse krijgen we een tour met uitleg en een proeverij waarin een serie varianten op de drank aan bod komen. Onder leiding van de tourgids wordt de groep er steeds joliger van.
Weer wat ontnuchterd na de lunch rijden we vlot richting Huacachina. De oase is gelegen tussen hoge zandduinen, die onvervalste verbazing wekken. Eigenlijk komt de overgang uit het niets. De forse duinen rijzen aan het eind van de bebouwing ineens op. Huacachina ligt als oase aan een meertje tussen de imposante zandheuvels.
In een prachtig koloniaal gebouw huist het hotel waar we verblijven. Daarvanuit is er die middag nog gelegenheid om de klim aan te gaan voor. Dat is aanpoten, want het zachte zand werkt niet mee bij een klim en je kan serieus hoog lopen. We houden het bij een iets lager duin waar we neerstrijken op de rand van de helling om bij te komen. Daarna kunnen we samen van een mooie zonsondergang genieten.
Deze reis door Peru is georganiseerd door Djoser
Blijf op de hoogte!
Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten
