Dichtbij Cuzco strekt de zogenaamde Heilige Vallei zich in noordwestelijke richting voor ons uit. Vandaag de dag is het een traject voor toeristen, in de voetsporen van plunderaars of ontdekkingsreizigers die de oude Inca trails volgden. Onze tocht gaat er in een aantal dagen van Cuzco richting Machu Picchu, met eerst een paar mooie en praktische tussenstops.
Als een soort amfitheaters liggen de getrapte gemaakte hellingen van de uitlopers van de Andes in de Heilige Vallei voor ons. De schijn bedriegt, want de trappen zijn niet van het formaat bankjes, waarop men het natuurschoon kan bewonderen. Het zijn stroken land van zomaar 10 meter breed, telkens 3 tot 5 meter hoger, waarop intensieve landbouw bedreven kan worden. Historisch gezien, moest je geen hekel hebben aan een klimmetje en hard werken om in deze streken te leven.
Dat harde werken is misschien nog niet zo heel veel veranderd. In een buffetrestaurant wordt stevig gewerkt om de busladingen toeristen te verwerken die langs deze route lunchen. Tussen rijen busjes zoals waarin wij vandaag reizen, aan weerszijden van de aanrijroute, naderen we de eerste bezienswaardigheid van de dag bij Pisac, Q’allaqasa.
Q’allaqasa wordt gezien als een beschermende citadel bij de zuidelijke ingang van de Heilige Vallei. De bebouwing ligt hoog op een uitloper en van daar uit kijk je uit over de vallei. Tegen de helling liggen – onder andere – de indrukwekkende terrassen die zo zichtbaar maken hoeveel werk ooit in de aanleg is gestoken. Ze zitten bovendien slim in elkaar, met lagen stenen, grind, zand en daarop pas gewone grond, waardoor water kan doorsijpelen en balans maakt tussen droogte en wateroverlast.
We vervolgen onze weg de vallei in, naar een stad waarvan de naam allemaal even eigen moeten maken. We zullen er die avond overnachten en de volgende ochtend is het station ons vertrekpunt voor een treinreis richting Machu Picchu. De bus stopt echter bij geen van beide, op het Plaza de Armas van Ollantaytambo. In het dorp wordt nog gewoond in gebouwen in een wijk die al in gebruik was ten tijden van de Inca’s en alle gemakken zijn beschikbaar. Aan het eind van de middag zijn we hier gelijk op loopafstand van het Ollantaytambo Sanctuary.
Ollantaytambo Sanctuary is nog zo’n archeologisch vindplaats en ruïne van wat de Inca’s hier opbouwden. We staan hier bij de entree van de bezienswaardigheid helemaal onderaan de terrassen, waarlangs trappen liggen; één voor naar boven, één voor naar beneden. Net als eerder op de dag kan een gids ons rijkelijk vertellen over de plaats, al lijkt dat ook een soort noodzakelijk om het tempo te bepalen en al te veel dringen te vermijden. Het is er hartstikke druk, én mooi.
De dag is een voorproefje voor het hoogtepunt van de reis, dat dieper in de vallei ligt te wachten.
Blijf op de hoogte!
Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten