De grote wereld in de klas

En dan mag je ineens van je baas twee weken omruilen met collega’s om je vrienden in Azië op te zoeken. Op zoek naar collega’s die daar wel iets voor voelden… Binnen een kwartier was het geregeld. Het feit dat het Ronald en mij blijkbaar zo gegund wordt dat ook Ronald zonder problemen tussen Kerst en Oud en Nieuw weg mocht op zijn werk, dat die dagen de drukste dagen beleeft, voelde onbeschrijflijk.

Dit alles is al elf maanden geleden geregeld en dan weet je dat je jouw nieuwe klas en hun ouders na de zomervakantie gaat vertellen dat de juf er nog twee weken niet is als de school op 6 januari weer begint. Tijd om de klas te vertellen over de grote wereld die er buiten Nederland nog te vinden is. Want ondanks dat ik rekenen, taal, spelling en lezen heel belangrijk vind, is in mijn ogen een stukje bewustwording van de situatie in de rest van de wereld ook heel belangrijk. Niet voor niets probeer ik tijdens Aardrijkskunde, het vak dat ik in alledrie de groepen 7 mag geven, elk thema een keer kritisch te kijken naar de wereld om ons heen. Hoe werken we binnen Nederland, de EU, de wereld en wat zijn de gevolgen daarvan? Wat zijn de gevolgen van armoede en wat zijn de gevolgen van welvaart? Voor- en nadelen zijn in beide gevallen te vinden. Mooie uitspraken die ik tegenkom (Wat als de oplossing voor een wereldwijd probleem in het hoofd zit van iemand die geen onderwijs krijgt?) bieden stof tot nadenken en roepen discussies op in de groep.

Maar meer nog dan dat alles hoop ik altijd te inspireren. Ik probeer me vaak af te vragen wat leerlingen zich nog van mij zullen herinneren als ze over tien jaar terugblikken op de basisschool. Wat wil ik ze meegeven? Reizen is het antwoord! Naar mijn idee kun je pas echt meepraten over de wereld als je de wereld hebt gezien. En hoe ik nu een klein deel van de wereld heb gezien en hoop te gaan zien, hoop ik ook mijn, tegen die tijd, oud-leerlingen over twintig jaar nog eens tegen te komen en van hen te horen dat zij de stap hebben gewaagd. Moeten ze precies hetzelfde gaan doen als ik? Nee! Maar er is voor ieder wat wils en ik ben ervan overtuigd dat reizen, dingen met eigen ogen zien, mensen uit andere landen met andere culturen zien en spreken, zorgt voor meer begrip in de wereld. Als we dan met zijn alleen mee kunnen praten over een heel klein stukje van de wereld… dat zou mooi zijn!

De blog van Pim en Jiska helpt mij daar af en toe ook bij. Verwondering en geroezemoes in de klas als de foto’s van de Mount Everest, de jungle in Nepal en het terracottaleger voorbij komen. Want de wereld is vooral mooi!

En misschien is dit, voor deze kinderen, wel het eerste stapje naar de grote wens die elke Kerst weer in mijn groep naar voren komt: wereldvrede, meer gezondheid, respect voor mens en dier over de hele wereld.

Ik, een idealist? Misschien wel. Is het haalbaar? Misschien niet. Moet je dan wel doorgaan? Dat weet ik niet, maar ik doe het wel!