Vanaf de kust bij Venetië vind je een stuk vrijwel vlak land. Het biedt een landschap dat bij vlagen best ‘Nederlands’ lijkt, zij het niet dat hier geen polders, maar wijngaarden het landschap domineren. Bovendien nader je met elke kilometer richting het noorden de Italiaanse pre-alpen; een berggebied dat als een immense wandschildering aan de horizon ligt. Hier zijn we op bezoek bij vrienden.
Puia-villanova, waar we verblijven, is een heel gewoon Italiaans stadje. Buiten het kleine centrum, vind je al snel weer wijngaarden, mediterrane villa’s en akkers waartussen riviertjes zoals de Meduna kabbelen waarin smeltwater stroomt uit het gebergte in het noorden, naar de kust in het zuiden. Het gebied heeft een gemoedelijke sfeer en lijkt als wij er zijn vooral heel Italiaans, al schijnt de wijnstreek in de zomer meer toeristen te trekken.
Vanaf hier kunnen we alle kanten op waarvan de meeste voor de hand liggende natuurlijk Venetië is, naar de stad van het water. We besluiten echter om de kennis van de omgeving van onze vrienden te gebruiken en trekken eropuit naar het noorden, richting de Alpen, die vanaf hier voorafgegaan worden door de pre-alpen en de Dolomieten. Verder dan de pre-alpen gaan we daarom niet, en dat hoeft ook niet. We komen in een prachtig gebied.
Pistes beslaan de hellingen bij Piancavallo. Voor ons is het een verrassing dat hier geskied wordt, terwijl het op een uur rijden naar het zuiden 17 graden is. We zijn dan ook naar bijna 1300 meter hoogte gereden en de temperatuur is hier slechts 6 graden. Is het landschap niet meer Nederlands, dan dus de temperatuur wel. Op wandelschoenen verkennen we de bossen rond het skidorp, waar diepe sneeuw ligt.
Achter de pistes, buiten ons bereik, ligt Pian del Cansiglio, een bergplateau waarop zich het op een na grootste bos van Italie uitstrekt. Hier besluiten we de volgende dag heen te gaan. In het prachtige gebied, op ongeveer 1000 meter hoogte, wandelen we een paar uur op de duidelijk gemarkeerde paden. We zien dan echt maar een fractie van het bos, maar genieten niet minder. Erna genieten we van een warme kop thee in het eenvoudige hotel/restaurant midden op het plateau.
We genieten dus, van de minder toeristische bestemmingen in de omgeving van Venetië, waarbij we vooral veel in de natuur zijn. De laatste dag, voor onze vlucht terug naar Nederland, houden we over om een bliksembezoek aan Venetië te brengen. Daarover later meer!
Blijf op de hoogte!
Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten
