Een goedkope kamer regelen

Eten en slapen. Waar je ook heenreist, dat doe je bijna elke dag. Terwijl eten vaak vast geprijsd is, kun je over kamer- of bedprijzen vaak goed onderhandelen. Oefening baart kunst, hier zijn onze do’s en don’ts!

Zwetend nader je het hostel dat zo goed uit de Lonely Planet naar voren komt. De backpack van je rug en een goed bed, dat is nu even wat je wilt. Maar je bent er nog niet. De laatste loodjes wegen misschien het zwaarst, maar ze zijn het waard; ze leveren geld op.

Nu is een goed moment om je Lonely Planet weg te stoppen. De eigenaar van het hostel weet precies welke uitgave jij in handen hebt, dat de prijs toevallig een maand na uitgave verhoogd is, maar dat de badkamers inmiddels weer opgeknapt zijn. Dat staat net niet in je reisgids en maakt de net wat hogere prijs eigenlijk misschien wel eerlijk. Opbergen dus dat ding. Do!

Dit is ook het moment om nog en te zuchten en te steunen. Klaag zo je wilt, de prijs wordt er niet lager van, maar als je het nu doet ook niet hoger! Veeg het zweet van je voorhoofd en pep je nog even op. Eruit zien alsof je direct een bed nodig hebt is beslist een don’t!

Je wordt natuurlijk hartelijk ontvangen. “Jij zoekt vast een lekker bed! Zet je tas lekker neer!”. Don’t. Die wil je voorlopig niet meer op, dat weet de eigenaar ook. Laat hem eerst eens zijn aanbod uitleggen en tonen. Zelfs als de kamer op de hoogste verdieping is houd je die tas op alsof hij met je vergroeid is, je loopt schijnbaar net zo makkelijk nog even naar de concurrent.

“Een glaasje water dan? Of een lekkere koude doek?”. Superlief natuurlijk, maar wij worden liever vrienden nadat we een kamer geregeld hebben voor een goede prijs. Dan kunnen we de eigenaar de hand schudden. Gezelligheid na zaken. Een don’t dus, andere dingen aannemen dan een goed kameraanbod.

Dus de trappen op, naar de kamer. De eigenaar knipt het licht aan, je staat op de drempel. Inspecteer de kamer, maar verdeel de rollen. Ga niet met z’n tweeën de kamer in, don’t. Zo sta je voor je eigen gevoel en dat van de eigenaar nog met een been buiten en moet de eigenaar je dus nog een goede prijs bieden om jullie echt binnen te halen.

In lijn met het vorige hebben we ook afgeleerd om op het bed te gaan zitten. Een slecht bed kun je ook ontdekken door je vuist in het matras te duwen en dan hoef je niet bepakt jezelf weer op de been te hijsen. Inspecteer alles goed, maar kort. Overleg dan buiten de kamer. Niet op bed, don’t.

Nu ben je er bijna. Alleen nog do’s. Buiten de kamer spelen we een rollenspelletje. Degene die al buiten stond speelt scepsis. De ander legt kort verslag af van de bevindingen, bij voorkeur half in het engels en daarbij subtiel ook wat nadelen (geen warme douche, of wifi enz.). Schakel dan over naar het Nederlands en gebaar bij het opperen van alternatieven (wijzend naar ‘hiernaast’: “We kunnen nog even hiernaast kijken.”). Woorden als TripAdvisor, Lonely Planet of de naam van een concurrent, midden in een Nederlandse zin doen het ook goed.

Goede kans dat je nu een beter aanbod krijgt als je daar nog één keer om vraagt. Zo niet, dan rest er nog één do: wegelopen. Als de prijs niet bevalt, moet je er niet voor gaan. Vaak is dit bovendien dé manier om de eigenaar over de streep te trekken. Lachend geeft hij toe: het kan ook nog iets goedkoper. Bingo! Tas af, beker water en gestrekt op bed. En oja! Vergeet de eigenaar niet even dankbaar de hand te schudden. Goeie deal!