De afgelopen jaren hebben we ervaringen met een drone op reis opgedaan. Dat leverde een aantal praktische vlieglessen op, die niet in de handleiding beschreven staan. Elk ging samen met een ad hoc praktijksituatie. We zetten onze ervaringen met een drone op reis op een rijtje.
De mooiste landschappen zijn wat ons betreft de ruigste. Dat gaat regelmatig samen met omstandigheden die uitdagend zijn voor een kleine drone. Met name wind kan een uitdaging vormen. Als de drone ingesteld staat om zo stabiel mogelijk beeld te maken, wordt de mate waarin de drone kan bijsturen beperkt, om abrupte bewegingen te voorkomen. Dat kan ertoe leiden dat de drone langzaam ‘afdrijft’. Tegensturen heeft dan geen effect.
Zo zagen we de drone op reis in Shetland langzaam verder weg waaien boven de kliffen van Noss, een klein eilandje in de archipel. We waren natuurlijk uit op een mooi shot van ons op de kliffen, maar de wind stond aflandig en nam de drone langzaam mee. Natuurlijk was er niet direct iets aan de hand. De drone blijft wel vliegen. Maar ik kan verklappen dat er bij mij wel een paar alarmbelletjes afgingen toen ik merkte dat ik de controle kwijt was. Overschakelen naar de sport-stand was de oplossing, daarmee was de drone vliegensvlug weer terug. Dat ging dan natuurlijk wel ten koste van het beeld.
Met voldoende kracht tegen windinvloeden kan de drone zich op basis van GPS keurig stilhouden in de lucht. De drone kan echter ook al opstijgen zonder volledige verbinding met GPS-satellieten. Op basis van sensoren en de camera probeert de software de drone dan te stabiliseren aan de hand van objecten in de directe omgeving. Dat kan wat tijd schelen bij het opstijgen. De ervaring leert echter dat dit niet altijd helemaal lekker werkt.
Terwijl ik de drone vanaf een dijk boven een kanaal in Frankrijk manoeuvreerde, zonder GPS-verbinding, merkte ik al snel dat er iets geks aan de hand was. De drone wilde niet stijgen; hij volgde alleen de besturing als ik daalde. Wat ik ook probeerde – iets lager en dan misschien wat hoger – het werkte allemaal averechts. Sterker nog: de drone begon ook vanzelf langzaam hoogte te verliezen. Al snel was de drone lager dan het vertrekpunt op de dijk. Als enige ‘landingsplaats’ – naast het water – leek de helling van de dijk over te blijven. Het werd één van de weinige noodlandingen waarbij de drone op z’n kop crashte, maar alles bleef heel én droog.
Opstijgen vanuit een kano op het water kan net. Op een redelijk vlakke plek tussen de stangen van de opvouwbare kano is het zaak dat de drone snel genoeg – en recht omhoog – hoogte wint, om botsingen te voorkomen. Landen: dat is in een kano op het water wat lastiger. Sowieso is de landing meestal niet precies genoeg om zonder brokken tussen die stangen in een ruimte van een krappe halve vierkante meter te kunnen landen. En er speelt nog meer mee, in een boot op het water.
De drone is er immers op gemaakt om op basis van GPS stil te hangen. Een kano op het water? Die is doet dat niet echt. Onder de drone drijf je vrolijk verder op wind of stroming. Het één en ander uitlijnen is een opgave. Daarvoor is tijd zolang de batterij van de drone strekt. Dit eens uitproberen, midden op de Kagerplassen, blijkt de vuurproef. De truc blijkt om de drone in de vaarrichting te hangen en deze dan in het voorbijgaan met de hand vast te pakken en zo als het ware ‘uit de lucht te plukken’.
Blijf op de hoogte!
Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten
