Feest in Kathmandu

We lopen over het Durbar Square in Kathmandu als verschillende gidsen tegen ons zeggen dat er die middag een festival is op het plein. We hebben geen idee wat er gaat gebeuren, maar besluiten een kijkje te gaan nemen. 

Als we aankomen op het plein zitten er al aardig wat mensen op de trappen die naar de tempels leiden. Er lopen jonge jongens rond die hun suikerspinnen proberen te verkopen. Als er een politie-auto het plein op komt rijden, rennen ze snel weg om niet opgepakt te worden. Langzaamaan stroomt het plein vol met de lokale bevolking en rijden de taxi’s weg, zodat er meer plek is. Zo hier en daar zien we andere toeristen ook een plekje zoeken, maar het merendeel van de bezoekers zijn de Nepali zelf. Zij komen naar het plein om Indra Jatra te vieren. Een groot feest ter ere van de regengod Indra. Tijdens dit festival wordt de godin Kumatra in een wagen door Kathmandu gereden.

Er wordt muziek gemaakt op het plein en af en toe komen er ineens gemaskerde mensen het plein op rennen. De mensen om ons heen worden enthousiast en beginnen te joelen. Het plein staat inmiddels bomvol, er wordt gezocht naar een plekje op de grote trappen, en iedereen wacht in spanning af. Wij snappen er nog niet zoveel van, maar wachten ook in spanning af wat er gaat gebeuren. Naast het grote paleis op het plein zien we een grote versierde wagen staan.

Na uren te hebben gewacht komt de grote wagen dan eindelijk in beweging. De mensen worden nog enthousiaster en er klinkt een een hard gejoel over het plein. Er worden foto’s gemaakt en iedereen is vrolijk. Mensen dringen zich naar voren om zoveel mogelijk van de godin in de wagen te kunnen zien. Zij zit in de wagen en wordt vooruit geduwd door allerlei mannen. Op de wagen zelf staan ook mannen die oranje bloemen gooien. Ganesh, de god met het olifantenhoofd, komt het plein op rennen en duwt zich door de joelende menigte heen om vervolgens de wagen door de straten van Kathmandu te begeleiden.

De wagen met de godin en het olifantenhoofd steken het plein over. De mensen volgen en het plein loopt langzaam leeg. Wij vragen aan onze buren of dit het was. En met een lach op haar gezicht zegt ze ja. Tijd om naar huis te gaan dus. De weg naar ons hostel is ook de weg waar de wagen met Kumatra in is gegaan. Daar is het dus bomvol. We proberen een omweg te vinden, maar komen uiteindelijk toch uit bij een straatje waar we de wagen weer tegenkomen. Het is enorm druk en we proberen ons door de menigte heen te duwen. Pim hangt met zijn rug tegen alle mensen aan en ik houd Pim stevig vast, zodat ik hem niet kwijt raak. Ik kijk denk ik wat angstig uit mijn ogen, want iedereen lacht om ons. Het gejoel barst weer los als de wagen nadert. Er wordt geduwt, er worden foto’s gemaakt en er wordt met  oranje vloeistof gegooid. We blijven even stilstaan om het allemaal te bekijken en lachen mee met de mensen.

Als de wagen ons eenmaal voorbij is, kunnen we wat rustiger naar ons hostel lopen. Eenmaal daar aangekomen kunnen we terugkijken op een bijzondere ervaring op één van onze eerste dagen in Nepal. Wat een vrolijkheid straalden deze mensen uit.