Gratis gids

geschreven door Pim op

Gratis, daar houden wij Hollanders van. Zeker op een lange reis waar het geld op een gegeven moment begint te tellen. Reizen is vooral consumeren en dat is bijna synoniem voor spenderen, maar niet altijd.

Slapen moet in een bed en alleen als je naast een zwerver wilt kruipen kan dat voor niets. In Zuid-Oost Azië kan dat overigens prima: het weer laat buiten slapen daar net wat vaker toe en er zijn genoeg mensen die daar op straat moeten slapen. Maar voor een fatsoenlijke slaapgelegenheid moet je gewoonlijk betalen. Behalve als bij het uitchecken het personeel nog staat te slapen, dan krijgen we wel eens een nacht of twee cadeau. Bijna gratis slapen doe je in de nachttrein. Dan spaar je een nachtje in een hostel uit terwijl je reist. Echt gratis slapen doen je alleen in Nieuw Zeeland, waar je op gratis campings kan staan of kan wildcamperen met een camper.

Eten is al helemaal iets waarvoor je altijd de kosten moet dragen, maar ook iets waarop je goed kunt besparen. Soms hebben we geluk en is in de ogen van de ober 10-8 toch echt 4 ringgit wisselgeld. Dat is korting. Hetzelfde geldt voor een ontbijt dat is inbegrepen in de overnachtingsprijs. We eten toast en fruit tot we rondbuikig aftaaien, maar gratis wordt het daarmee niet. Echt gratis eten doen je op een willekeurige lokale markt. Zet je toeristische kop op en lach vooral vriendelijk en vraag dan eens nieuwsgierig wat dat voor onbekend eetbaar product is. Voor je het weet krijg je allerlei lekkers toegestopt en dat is in principe vrijblijvend.

Informatie is een waardevol goed. Dat realiseer je je direct als je in-the-middle-of-nowhere uit een bus stapt en bestormt wordt door een klein legertje tuktuk drivers die beweren dat het dorp zeker 3, 6 of 9 kilometer weg is, maar in ieder geval te ver om te lopen. Dat wij niet weten of dat klopt geeft hun de kans om hun diensten te verkopen. Maar de meeste tuktuk drivers geven in hun enthousiasme ook kostbare informatie prijs. Daarvoor hoef je alleen maar te spelen dat je een beetje geïnteresseerd bent in een ritje, in plaats van een wandeltocht. Trek een kaart van de omgeving tevoorschijn terwijl je de naam mompelt van je bestemming en vraag dan en passant waar je nu bent. Gewoonlijk weet je dan snel genoeg hoe ver het precies lopen is en vaak is dat ongeveer 30% dichterbij dan de gemiddelde tuktuk- of taxichauffeur beweert. Vragende gezichten beantwoord je vervolgens met: “Strong legs!”, terwijl je de pas erin zet en de verkopers achter je laat.

Dat klinkt allemaal best gierig en dat is ook wel zo, maar het is geven en nemen. We betalen wel eens een nachtje in een nachttrein, waar we dan uiteindelijk niet mee rijden, noch in slapen (annuleren moet ruim op tijd). Soms betalen we de hoofdprijs voor een netje droge mandarijnen of alles voor een taxiritje van niets. Maar sinds recent is onze donatiecategorie waarin we het meest investeerden de Lonely Planet. Niet alleen die van China, maar ook die van Maleisië (zo goed als nieuw) raakte we kwijt. Alsjeblieft medereizigers: een gratis gids.

Blijf op de hoogte!

Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten

Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Reacties

    Karin
    8 mrt 2014

    hahahahaha zo leuk om te lezen 🙂

Reageer of stel een vraag

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Verplicht voor reageren.

Let op: Je gebruikt een oude browser met beveiligingsrisico's waarin deze website niet goed werkt.
Gebruik Chrome of kijk op Browse Happy om een nieuwe browser te installeren.