Het verschil tussen Marokko aan de kust en in het binnenland

Het weer

Om te beginnen is er in Agadir bijna altijd zon. Dit is de reden dat we naar Marokko zijn gekomen. Noordelijker is de kans op regen (en sneeuw) groter. En het is ook aangenaam warm, zelfs in de winter, zelfs ‘s nachts. Na een aantal ochtenden wakker te zijn geworden met ijs aan de binnenkant van de camper, zijn de warmere nachten een opluchting.

De eeuwige zomer, zoals die rondom Agadir gepromoot wordt, is te danken aan het zeeklimaat. Terwijl het land op een groot deel van het noordelijk halfrond snel afkoelt, behoudt de Atlantische oceaan voor de kust van Marokko iets langer haar temperatuur. Halverwege januari is het water nog 18,5°C. Dat, in combinatie met een heldere hemel en een krachtige winterzon, helpt om het heel de dag aangenaam warm te hebben. Heerlijk!

Het toerisme

Dat denken velen met ons. Een groot ‘kampeerterrein’ bij Tamraght is bijna helemaal vol. Ik zet dat kampeerterrein tussen aanhalingstekens, want van kamperen is nauwelijks sprake, in de luxe campers met alles erop en eraan. Het is praktisch een stukje Europa in Marokko, vol met Europese gepensioneerde strand- en mooi-weer-toeristen..

Dat staat in sterk contrast tot het toerisme wat we zagen in het binnenland van Marokko, waar meer authentieke plaatsen te bezoeken zijn en je op plekken kan komen waar maar weinig toeristen zijn. Berbers kom je aan de kust ook tegen, maar het zijn hier geen nomaden die bij hun kudde leven, ver van de bewoonde wereld. Ze sjokken aan de kust op en neer over het strand, gevolgd door hun kameel, op zoek naar een toerist die, na wat aandringen, op de rug van het dier wil klimmen voor een kort ritje in ruil voor wat geld.

De locals

Ook de Marokkanen zijn hier anders. Ze gedragen en kleden zich meer zoals we dat in Europa gewend zijn. Moderner, zo je wilt. Jongens zijn bezig met hun uiterlijk, sporten op het strand. Vrouwen zien we vaker zonder hoofddoek en met meer westerse kleding. Er zijn ook meer Marokkaanse toeristen langs de kust. We zien ze op terrassen van strandtenten en op het strand. Je kan het niet generaliseren, want het blijft een mix van allerlei uitingen van de lokale cultuur. Zo zien we ook vrouwen in lange jurk met hoofddoek in de zee zwemmen.

Het geld in Marokko zit hoofdzakelijk aan de kust. Is dat zo? We zagen wat rijkdom betekent in Figuig, in een uithoek in het oosten van Marokko; dat je grond hebt, met dadelpalmen en weelderige groentetuinen. In de Sahara alsook de Hoge Atlas ben je rijk als je grote kuddes kan onderhouden, en grote families daarbij. Rijkdom aan de kust zit voor een groot deel in de portemonnee van buitenlandse toeristen, waaruit het verdiend moet worden met hoofdzakelijk toeristische attracties. De baas van zo’n zaak kan zich dan alle luxe permitteren. Dat is hoe wij denken dat het hier werkt.

Ontwikkeling van het land

De stranden bij dorpen ten noorden van Agadir, bij Tamraght en Thagazout, lijken zo, over de jaren, een steeds Europeser karakter te krijgen. Alles wordt gedaan om aan de wensen van de toeristen tegemoet te komen. Er worden brede wegen aangelegd, luxe winkels ingericht. Er wordt goede riolering gemaakt voor meer hygiëne in hotels, appartementen en andere onderkomens die langs de kust uit de grond worden gestampt.

In het binnenland zijn dat soort invloeden nog niet zover doorontwikkeld. Het lijkt afhankelijk van het gemak waarmee een plaats te bereiken is, het weer en de verdere grillen van toeristen. Imsouane is een mooi voorbeeld, waar het nog nét wat minder ontwikkeld is. Daar zie je gelijk een ander publiek; hoofdzakelijk Europese jongeren in busjes zoals wij ook hebben, die komen surfen en goedkoop leven. Het dorp lijkt in een identiteitscrisis, met een mooi haventje waar oude vissersbootjes klaarliggen en netten worden gerepareerd, dat bij goede golven overloopt met surfers, waarvoor in het dorp surfshops, cafés en restaurants zijn ingericht.

Het zal allemaal wel blijven veranderen, zowel aan de kust als in het binnenland. Al zal het verschil tussen Marokko aan de kust en in het binnenland niet zomaar rechtgetrokken kunnen worden. Dat is er onafhankelijk van toerisme, maar wordt versneld als de interesse voor Marokko te eenzijdig blijft.