Voor een week hiken op de GR7 langs de Sierra Nevada in Spanje, maak ik een plan met een vriend. In 7 etappes plannen we een hike van meer dan 100 kilometer door het bergachtige terrein op de zuidelijke flanken van het natuurpark. Gaandeweg verkennen we de natuur op de uitlopers van het berggebied, de dorpjes langs de route en de faciliteiten die in deze tijd beschikbaar zijn voor wandelingen op de GR7.
Met de camper verplaatsen we ons van het vliegveld van Malaga naar Lanjarón, een stadje in het berggebied, aan de zuidwestkant. Hier overnachten we in een hotel om de dag erop een bus oostwaarts te nemen, richting Laroles. We hoeven dan alleen maar terug te lopen om weer in de buurt van de camper te komen.
De buslijnen worden verzorgd door ALSA, maar het is een beetje zoeken welke trajecten ze hier precies rijden (bij bushaltes op Google Maps wordt meer info getoond). We vinden geen busverbinding tussen Lanjarón en Laroles. We vinden een oplossing met een verbinding naar de bushalte Mecina Alfahar. Daar vandaan is het 10 kilometer lopen naar Laroles. Dat lijkt gelijk een mooi stuk om op warm te lopen, na de twee uur durende busrit in de ochtend.
Dat stuk gaat niet over de GR7, zodat we de volgende dag ‘echt’ aan de route kunnen beginnen, zonder een deel twee keer te lopen. We volgen in plaats daarvan een GPS track van de app All Trails. Die blijkt niet alleen steil, maar ook over onduidelijke en ruige paadjes te beginnen. Het is zoeken. Als we dubbelchecken bij een local of dit pad eigenlijk wel naar Laroles leidt is zijn mening dat het nogal ver is. “20 kilometer!” zegt hij, terwijl het volgens ons dichter bij 10 kilometer zou moeten zijn.
Een beetje vertwijfeld zoeken we met een goed GPS apparaat ons vervolg. Dat verbetert enigszins: de paden worden wat breder en de richting wat duidelijker. Toch lopen we nog regelmatig korte stukjes verkeerd of net ‘naast’ de track, door olijf- en amandelboomgaarden, waar boeren bezig zijn geweest om hun grond – en daarmee ook het pad – om te ploegen. Onder de felle Spaanse zon is het hard werken, zeker op steile stukken met losse grond en zéker voor mijn kameraad die tot krap 24 uur geleden in koud Hollands winterweer liep.
We laten ons niet uit het veld slaan en werken ons een weg dichter naar Laroles, tot we het stadje kunnen zien liggen. Dan is wel zeker dat de totale afstand die we gaan lopen zeker geen 20 kilometer gaat worden. De fles wijn die ik hierover op het spel heb gezet kunnen we ter plekke opentrekken, want ik had ’em bij wijze van verrassing in mijn tas gepakt. Onder een willekeurige olijfboom – met een fijn uitzicht over de bergen – gieten we de fles leger en onszelf voller; een gokje, want zoals alcohol is loopt het zo de benen in en we moeten nog een stukje.
Moe en verhit bereiken we zo de voet van het dorp Laroles, dat tegen de helling aanligt van een uitloper van het Sierra Nevada National Park. De camping met ‘hostel’ ligt juist boven het dorp, wat nog een laatste klimmetje oplevert van een kleine 100 meter door de steile smalle straatjes van het witte dorp. Daar krijgen we, achter op de camping, een verlaten slaapzaal gewezen met tweede functie als rommelhok. Er staan meer dan twintig oude stapelbedden die al lange tijd niet gebruikt lijken te zijn. Het rijk hebben we voor ons alleen en met een lekkere douche knappen we snel weer op. Bovendien is er buiten nog een avondzonnetje én – vanaf deze hoge plek – zeezicht.
We lopen die avond nog één keer naar beneden – en weer omhoog – om nog wat te eten te zoeken in het dorp. Het worden wat inkopen uit de buurtsuper als aanvulling op de meegedragen proviand voor het avondmaal, want restaurants en bars blijken allemaal dicht. De rest van de fles wijn is daarbij snel soldaat gemaakt, in de ondergaande zon. Dan is er ook tijd om op deze binnenkomer te reflecteren en vooruit te blikken op de ‘echte’ aanvang van het hiken op de GR7 langs de Sierra Nevada in Spanje: van Laroles naar Yegen over de GR7.
Blijf op de hoogte!
Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten
