IJsland weg 939: brownie rijden

Weg 939 in het oosten van IJsland is een afsnijroute die je zo’n 60 kilometer rijden langs fjorden bespaart. In ruil krijg je een verse laag modder mee, van de onverharde weg. Aan het eind van de rit lijkt het alsof we door een brownie zijn gereden. Lachen! Dus we rijden ’em twee keer.

Rijden in IJsland gaat over verschillende wegsoorten. De wegen waarvan het nummer wordt voorafgegaan door een F zijn enkel toegankelijk voor 4×4’s. Ze lonken overal, maar we mogen er niet op. Andere wegen zijn veelal netjes geasfalteerd, tot langs de weg een bord met de woorden ‘Malbik endar’ aangeeft dat de weg als gravel road wordt vervolgd.

De 939 is zo’n weg. De pas waardoorheen de 20 kilometer lange weg leidt, is voor ons steeds mistig. De combinatie leidt tot een modderige staat van de weg. De brownie. De hardheid en vlakheid van de weg is overigens goed; we kunnen met redelijke vaart doorcrossen. Vanuit het noorden begint de weg met een kleine stijging. De mist maakt het soms een beetje moeilijk om tegenliggers goed aan te zien komen, maar zonder veel problemen leggen we een goede bruine grondlaag aan op de flanken van de camper. We maken een mooie tussenstop bij een waterval vlak voor de daling naar de zuidzijde.

De tweede keer rijden we, weer schoon, aan vanaf het zuiden. Er wordt dan aangevangen met een fikse klim, waarvoor we in onze camper moeten terugschakelen naar de eerste versnelling. Met een grote glimlach tuffen we de mist in. Bij de waterval hebben we de grondlaag al zitten en dan moeten we nog zeker de helft. Jiska trapt ’em op z’n staart. Vakkundig de weinige kuilen ontwijkend, kan ze de snelheid zodanig opvoeren dat de modder tot de ramen komt. En verder, blijkt als we het eindresultaat vol trots inspecteren; tot en met het dak zit brownie.

Als we de camper voor de nacht parkeren voelen we de noodzaak om ’em toch wel een beetje te fatsoeneren. Net te laat bedenken we dat de modder de perfecte verduistering biedt tegen de IJslandse zomerzon.