Kennismaking met Namibië

Vlak voor we vertrekken bekruipt ons een gevoel dat we lang niet gehad hebben voor een reis, we zijn een beetje zenuwachtig. Het komt doordat we niet goed weten wat we van Namibië moeten verwachten. Er zit maar één ding op; gaan! Zo hebben we onze eerste kennismaking met Namibië.

De eerste kennismaking met Namibië is gelijk goed. De ontvangst is goed geregeld. Door het autoverhuurbedrijf, Advanced Car Hire, dat ons werd aanbevolen door een familielid met meer Afrika-ervaring, hebben we een plekje in het Etambi guesthouse gereserveerd. We worden gratis opgehaald bij het vliegveld door een chauffeur die wegneemt wat er nog over was van onze zenuwachtigheid.

Alle locals die we spreken dragen een glimlach. Helemaal in lijn met het weer, geven ze ons een warm welkom. Alles gaat hier rustig. Er is altijd tijd voor een klein gesprekje. De gesproken taal is daarbij over het algemeen Engels. Onder elkaar spreken veel Namibiërs Afrikaans. Dat kunnen we – als we ons best doen – een beetje volgen. Andersom verstaan zij zo ook een beetje Nederlands. Borden kunnen we vaak lezen. Zoals de volgende met de instructie: “Maak asb die hek toe”.

Namibië heeft een gemixte bevolking van blanke en donkere mensen. In Windhoek lijkt dit wel een 50/50 verdeling, maar buiten de stad zijn minder blanken. In de stad springen we er zo niet echt uit. We worden niet direct als buitenlanders gezien; één keer krijgen we zelfs de vraag of we uit Namibië komen. Dat maakt het makkelijk om ons thuis te voelen in Namibië.

De smaak krijgen we verder te pakken bij Joe’s Beer Place in Windhoek, waarvan iedereen die we spreken zegt dat we er ècht heen moeten. Op de kaart staan lekkere biertjes en leuke gerechten. We proeven springbok, gemsbok (oryx), zebra, krokodil en kudu met daarbij een biertje gebrouwen in Windhoek. Het restaurant is letterlijk behangen met reisinspiratie. Aan elk plekje op de wanden van de verschillende gebouwen die rond een binnenplaats zijn gemaakt hangen met voorwerpen met een geschiedenis. Bij de ene entree spotten we een oude T3 en op het dak bij de andere entree staat een mini, die na een lange reis door Afrika is achtergelaten door twee Portugezen.

We vertrekken naar het noorden met een voorraad boodschappen in onze koelkast, van een supermarkt zoals we die kennen. We tanken genoeg diesel voor 1200 kilometer rijden. Bij de huurauto zit een tent op het dak. Windhoek laten we al snel achter ons, echte grote steden zijn er niet in Namibië. Buiten de stad passeren we hutjes van plastic en golfplaten waar arme mensen leven in de brandend hete zon. Nog verder op weg zien we steeds minder mensen. Namibië is 20 keer zo groot als Nederland, maar heeft slechts een kleine 2,5 miljoen inwoners. Grofweg een miljoen daarvan leven in Windhoek. Buiten Windhoek zien we steeds meer natuur. Daar rijden we door uitgestrekte afwisselende landschappen en kamperen we tussen ontelbare dieren. Daarover later meer!