De Sinaï woestijn omvat een uitgestrekte ruigheid die we vanaf de zuidoostkust benaderen. Het driehoekige schiereiland ligt in Egypte ten oosten van het Suezkanaal en grenst met Israël. In het zuidelijke deel is het gebied bergachtig. In de bergen zijn kloven uitgesleten. We bezoeken er een paar, maar – en daarover meer – niet het Colored Canyon.
Via een touroperator in Dahab maken we last-minute een afspraak. We zullen met een 4×4-auto verder het gebied ingaan. De auto wordt gestuurd door een driver. De tour staat onder begeleiding van een gids. Beiden zijn bedoeïenen. Dat is belangrijk, omdat met toerisme als drijfveer veel land in de Sinaï – dat de bedoeïenen gebruikten – is toegeëigend en/of verkocht. Hun leven is de laatste decennia daardoor erg veranderd.
We spreken een bezoek aan het Colored Canyon af. In het reisbureautje hangen borden met foto’s van gekleurde rotsen in een kloof, op internet gaan de mooiste foto’s de ronde. Een rit van twee uur heen, twee uur terug, met in het midden een lekkere wandeling door die scène, dat is wat we zo’n beetje verwachten. De auto komt voorrijden op een afgesproken plaats en – na afrekenen op straat – gaan we mee met voldoende water en zonnebrandcrème.
Al vlug wordt een misverstandje duidelijk. Hét Colored Canyon – zoals wij dat gezien hebben op Google Maps – zou twee uur rijden moeten zijn, maar de gids heeft het over slechts een uurtje. We bespreken het en leren dat die kloof sinds 2011 niet meer zomaar toegankelijk zou zijn. Dat horen we later elders ook. Er zijn mogelijkheden met een sneaky route die politiecheckpoints ontwijkt, maar: niet voor ons.
Welk Colored Canyon we dan wel bezoeken blijft – tot we er zijn – een beetje de vraag. Na wat geploeter met de auto door diep los zand, stoppen we bij wat op Google Maps staat als Red Canyon, een inderdaad rode kloof van zandsteen, waar het water zowel mooie rotswanden heeft uigesleten als kleuren heeft achtergelaten. Het is er rustig en we genieten van de wandeling met de gids.
Voor zo’n privétour op ’t laatste moment kregen we maar weinig onderhandelruimte van de slimme Egyptenaar die het reisbureau in Dahab runt. We hebben dus nog wel een klein appeltje met hem te schillen als we terugkomen; over het sluiten van de originele Colored Canyon werd aanvankelijk met geen woord gerept. Naar alle redelijkheid vragen we aan het eind van de dag een deel van ons geld terug, dat zonder veel omhaal wordt teruggegeven.
In aanloop naar de wandeling heeft de vriendelijke gids wel lucht gekregen van de kleine teleurstelling, die we gelukkig zelf snel geparkeerd krijgen. Hij ziet gelegenheid om ons ook de dichtbijgelegen White Canyon te laten zien. Nog zo’n kloof waar de auto ook niet helemaal komt zonder vast te komen zitten. Deze heeft wit gesteente en is zo smal dat we op sommige stukken bijna zijwaarts moeten lopen.
Wandelen in kloven in de Sinaï – leren we – kan qua natuurschoon bijna niet mis gaan. Een echte hike wordt het niet, want de kloven zijn niet lang. Maar met de twee wandelingen in slenterpas zijn we wel lekker een dagje op pad in de natuur buiten Dahab.
Wil je écht meer lopen en toch wel heel graag naar het Colored Canyon, dan kan de tip uit de Lonely Planet wellicht helpen. Daar staat dat je de eerste etappe van de 51-daagse Sinaï trail kan boeken om je op het goede spoor naar de kloof te brengen!
Heb je andere ervaringen in deze regio? Laat het weten in de reacties!
Gerelateerd
Blijf op de hoogte!
Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten
