In de buurt van een 3500 jaar oude hunebed liggen tientallen grafheuvels van voorouders die de regio bewoonden en landbouw uitoefenden om zo, lang geleden, te leven in Drenthe. We wandelen door de velden waar bomen zijn gekapt om het glooiende landschap tussen de bossen zichtbaar te maken. De vorm is vroeger ontstaan als gevolg van de toedekking van de overblijfselen van overledenen.
In het bos lopen de bomen uit. Aan de randen, waar het lentezonnetje meer kans krijgt om onder de takken te komen, strijden talloze sprieten van jonge boompjes om het licht en de ruimte. Omdat we vaker op dezelfde plaats terugkomen, zien we langzaam de verandering en vallen telkens nieuwe planten op, die we eerder nog niet hadden gezien. Verschillende soorten komen na elkaar in bloei. We kennen ze nog niet, maar leren zo (en met hulp van wat boeken en apps) snel bij
De ongeremde natuur en de hints naar zo’n ver verleden maken dit een prima plek om even pas op de plaats te maken. Hier gaat alles al langer z’n gangetje. Verrassend veel planten komen terug in ‘Het grote wildplukboek’ van Edwin Florès, die onlangs in het programma Floortje Blijft Thuis langskwam. Opvallend veel eten groeit hier in zulke grote hoeveelheden dat wij niets tekort hoeven te komen. En dat zal ook altijd al wel zo geweest zijn. Daar ook écht wat mee doen vraagt nog om wat aanpassingen van onze kant.
Dus is het ook fijn om de Drentse boeren aan de slag te zien. In tractoren zien we ze schijnbaar eindeloos banen trekken over het vlakke land. Velden worden omgeploegd tot strakke akkers. Er wordt gezaaid, waarna verrassend snel het groen volgt dat telkens groter groeit. De zon schijnt volop en er wordt zelfs besproeid om de aarde voldoende vochtig te houden. Dat gebeurt ook in de tuintjes in en om het dorp, waar de gazonnetjes er keurig bij liggen en soms ook kleinschalig wat wordt geteeld. We doen zo zelf ook ons best op een bescheiden bloementuintje :).
We hebben geluk met de Drentse gastvrijheid voor coronavluchtelingen, want we zitten hier prachtig en kunnen ook, wat vaker dan in Den Haag, rekenen op een vriendelijk groet van een bewoner die trots in zijn tuintje staat. Dat is een goede combinatie met de overvloed van de natuur. Het is voor ons voldoende van andere mensen, naast natuurlijk de digitale gesprekken die we meer of minstens zoveel voeren als we al een tijdje gewend waren. Ook op reis vielen we op die middelen terug om bijna overal ter wereld met elkaar in contact te blijven.
Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten
Reacties
De zaadjes komen al op zie ik 👍🏽
Zeker, erg leuk! 🙂