Buiten het centrum van Negombo vind je enkel hotels, restaurants en touroperators. Alles is toegespitst op de toerist en die hangen we daar dan ook een paar dagen heerlijk uit. Dan zien we dat de schijn toch bedriegt!
De locals lijken, net als wij, maar een beetje te luieren. Op het verkeer wat voorbijraast na, zitten veel mensen een beetje in de schaduw te kijken naar wat er zich op straat afspeelt, of kuieren ze wat. Ze zijn wel aan het werk, want ze bieden je graag hun diensten aan, maar er is teveel aanbod voor te weinig toeristen.
Dus zitten er ook veel tuk-tuk drivers te wachten; dat springt vooral in het oog. Er staan er zoveel dat bij mij het vermoeden rijst dat, wanneer je de tuk-tuks op één lijn zet, je over de daken van deze grappige driewielers naar het stadscentrum kan lopen.
Je hóeft echter niet naar het centrum (al zijn er leuke dingen te zien), dat kan je afkijken van de locals, zo blijkt. Het wachten is helemaal niet nutteloos. Soms spoeden ze uit hun huis om even te wachten. De straat blijkt namelijk een soort levensader voor de mensen die erlangs wonen.
In de verte klinkt een deuntje, een soort kermismuziekje; het zou een draaimolen kunnen zijn, is het niet dat het langzaam nadert. Een grappig deuntje, denk ik de eerste keer. De tweede keer, met een ander deuntje, ook. Maar het herhaalt zich te vaak om alleen als opvrolijkertje te dienen. En zelfs Für Elise komt voorbij! Waar is dat toch voor? Even opletten en dus, net zoals de locals, even wachten langs de weg.
Dan blijkt hoe dit stadje werkt. Broodjes, gas, ijsjes en zelfs loten voor de loterij; alles komt met een vrolijk deuntje langs (behalve pizza, helaas). Wil je wat kopen dan moet je snel zijn, want ze zijn zo voorbij. Al fluiten wij nog uren Für Elise.
Blijf op de hoogte!
Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten
