Met de kano door de Amsterdamse grachten

We nemen onze eigen opvouwbare kano mee en zetten die op bij een nichtje van Jiska, die aan de Ertshaven woont, even buiten het centrum. Het is van daar al een aardige tocht om in de grachten te komen, als we dat tenminste volgens de regels willen doen (daarover later meer). Op de golven van binnenvaartschepen peddelen we net buiten de vaargeul de Mond van het Amsterdam-Rijnkanaal in.

Voorbij de Entrepot haven steken we de kano door de sluizen bij het Gemaal Zeeburg. Bordjes leggen hier uit wat wel en vooral niet mag, omdat we hier op het Lozingskanaal het binnenwater van Amsterdam opvaren. Vooral voor motorbootjes gelden milieu- en geluidsregels. Met de kano kunnen we ongestoord verder door het kaarsrechte kanaal.

Ter hoogte van Brouwerij ‘t IJ gaat het kanaal over in de eerste gracht van de dag: de Singelgracht, die het hele centrum van Amsterdam begrenst. We volgen die tot we de rivier de Amstel vlak langs het indrukwekkende gelijknamige hotel opvaren, waar we versteld staan van het aantal boten dat dit water op een mooie zaterdag bevaart.

In de optocht van bootjes peddelen we door de Amstelsluizen, onder guitig gevormde blik op het beeld van André van Duijn dat ter gelegenheid van zijn 75e verjaardag voor het Carré theater op de sluizen is geplaatst. We blijven ook alert op de iconische lange rondvaartboten die in groten getale links en rechts uit de grachten komen zetten om de rivier op te varen. Na de recente kanotocht op de Loire is het op z’n zachtst gezegd even wennen :).

We volgen de Amstel naar de Zwanenburgwal om bij de vlooienmarkt op het Waterlooplein een lunch te scoren. Daarna steken we de kano tussen de rondvaartboten gelijk door de Sint Antoniesluis om over de Oudeschans rond de Montelbaanstoren de Waalseilandgracht op te varen, richting het Centraal Station. So far, so good!

Natuurlijk hebben we het idee om een rondje te kanoën. En we hebben het boek Kanoparadijs Nederland wel gelezen, maar zijn het vergeten mee te nemen. Daardoor is één saillant detail vergeten: op de Oudezijdse Voorburgwal – misschien niet bij naam maar dan wel bij locatie op De Wallen de bekendste gracht van Amsterdam – geldt éénrichtingsverkeer. Terug dus – en aansluiten in de optocht vanaf de andere kant. Gelukkig is de dag inmiddels tot een zonnige opgeknapt.

Langs het Rokin spotten we toeristen met verse stroopwafels. Op hun aanwijzen vindt Jiska ergens bij het Muntplein de winkel, maar ze komt met lege handen terug, want: één keer raden wat één “strupwaffle” daar kost (€7,50, ja dáág). Onder luide begeleiding van de draaiorgels op de oever volgen we het water door de Grimburgwal en de OZ Voorburgwal langs de Oude Kerk om de ogen de kost te doen en weer terug bij af te komen, althans in het Open Havenfront nabij Centraal Station.

Dan rest de gok om de rondtocht kort te sluiten door over het IJ langs de Veemkade in de IJhaven te komen, waardoor we ook terug in de Ertshaven kunnen komen. Een bordje waarschuwt dat varen op het IJ verboden is voor een lijstje ongemotoriseerde vaartuigen waaronder wel genoemd waterfietsen, maar niet kano’s. Onder de neus van een gigantisch cruiseschip, dat hier aangemeerd ligt, peddelen we dus het hoekje over het IJ om. De boot van Rijkswaterstaat negeert ons net zoals wij hen, zodat we ongestoord het hele rondje kunnen afmaken om na een mooie dag weer bij de Mado te komen.