Het is een kleine 600 kilometer rijden naar M’Hamid El Ghizlane, het laatste dorp vóór de woestijn. Deze route ligt hoofdzakelijk oostwaarts, weg van de Atlantische westkust van Marokko, het binnenland van Marokko in. Google Maps berekent iets meer dan 8 uur rijden. Maak daar maar minstens 10 uur van. Onderweg wisselen de snelheidslimieten en er wordt in Marokko zeker gecontroleerd. We krijgen zelfs een boete omdat we 67 rijden, waar 60 is toegestaan. De kosten van 150 dirham (€14) zijn gelukkig te overzien.

Met een huurauto, gehuurd bij het vliegveld van Agadir, rijden we langs Taroudant en Foum Zguid tot Zagora, de zuidelijke en kortste route, die de uitlopers van het Atlasgebergte grotendeels omzeilt.

Zodra we de steden achter ons laten, strekken zich lange stukken asfalt voor ons uit, in schijnbaar verlaten landschappen. Vele kilometers rijden we over vlaktes die aan alle kanten ingedamd zijn door rotsachtige heuvels die we nooit lijken te bereiken. Soms passeren we een herder, met schapen, geiten en – verder oostelijk – ook kuddes kamelen.

Na Zagora wordt alles zichtbaar zanderiger. We passeren dorpjes met huizen van leem, in de kleur van de glooiende vlaktes die zich na de bebouwde kom weer voor ons uitstrekken. Zand wordt op zijn plek gehouden door hekjes van geweven palmtakken. Preventief aangebracht voor bij harde wind. Even voor M’Hamid El Ghizlane lijkt de weg smaller te worden, al is dat een illusie: doordat plotseling veel palmbomen de weg flankeren lijkt het wel alsof we een groene tunnel inrijden. Daarop volgt het einde van de weg in het dorp dat voor die nacht onze bestemming is. Na M’Hamid El Ghizlane is er al snel een 4×4 auto nodig.

Die hebben we dan ook geboekt, bij Caravan de Rève. Over de tour door de Sahara en slapen in de Sahara lees je in een volgend blog!