Nachttrein naar Aswan

De trein vertrekt ’s avonds vanaf het station van onze keuze in Giza, Caïro, op loopafstand van onze slaapplek voor de voorgaande nacht. Op het perron houdt een stationschef in de gaten welke toeristen er allemaal aan boord moeten. Er vertrekken opeenvolgend meerdere slaaptreinen over het tweebaansspoor zuidwaarts.

Zo aangeraden, zijn we ruim op tijd om de andere treinen te zien komen en gaan. Op de juiste plek op het perron, waar ons rijtuignummer met een bordje staat aangegeven staan we klaar om in de kleine tien minuten dat onze trein hier stil staat aan boord te gaan. De stationschef staat klaar om het ons nog eens aan te wijzen. Na een vluchtige kaartcontrole door de conducteur van de coupé mogen we in het rijtuig naar onze plekken in een slaapcoupé.

In de coupé vinden we een driezitsbankje onder een hoogslaper, een klein badmeubel met kraantje en wat attributen, zoals een prullenbakje, twee klaptafeltjes en een serie knoppen waarvan slechts één het lijkt te doen; die bedient de plafondlamp. Er is beperkt ruimte om onze tassen weg te stoppen, maar genoeg om comfortabel te zitten. Al vlot nadat we ons geïnstalleerd hebben komt de conducteur langs met een prima avondmaaltijd op een dienblaadje van kip, aardappelen en rijst, met een toetje.

Even zo snel worden de dienblaadjes weer opgehaald en komt de conducteur vervolgens in een handomdraai de bedden opmaken. De bankjes worden weggeklapt en een laddertje tevoorschijn gehaald zodat twee opgemaakte bedden bereikbaar zijn, met elk een lekker dekentje en kussen. We laten in het donker nog even de voorsteden met mooi verlichte moskeeën aan ons voorbijgaan bij een dobbelspelletje op bed. Na een laatste toiletbezoek aan het eind van de coupé kunnen we onder zeil om ons in slaap te laten schommelen door de snelrijdende trein.

Met kleine oogjes worden we bij licht voor de zoveelste keer weer wakker geschud. De genoten slaap kunnen we afmeten aan de gemiste uren, tussen momenten van op de klok kijken en even uit het raam gluren. Door de nacht heen heb ik af en toe met GPS meegekeken naar de voortgang, die aanvankelijk in grote sprongen ging en richting het einde van de reis afneemt. Er is regelmatig gestopt voor passerende treinen, stations of voor ons onbekende redenen. Het zijn goede gelegenheden om heel even te ontspannen, zonder schokken; zonder het geklik en gestommel van de trein over het spoor en getik en gerammel van het interieur in de slaapcoupé.

Bij licht zien we groene landschappen voorbijkomen. Het bed klappen we zelf weer in, om ons vervolgens even op te frissen bij het kraantje, waar een klein stroompje water uit komt. De conducteur komt weer langs, nu met ontbijt van wat brood en snacks, met een kopje thee. We kunnen er op ons gemak voor gaan zitten, want de treinreis duurt nog wel even. Plantages van bananen-, mango- en palmbomen en velden vol gewassen liggen langs kanalen en irrigatiesystemen die aftakken van de Nijl. Op sommige stukken zien we de rivier zelf ook vanaf het spoor.

Vissersboten en Nijlcruises drijven op de stroom mee. De locals zijn al wakker en met ezels op weg naar de akkers om te oogsten en te werken op het land. Kinderen lopen met rugtasjes langs de weg, waarschijnlijk op weg naar school. We passeren Edfu en Kom Ombo, de laatste grotere steden voor Aswan. Bij aankomst in Aswan kunnen we te voet verder om een taxi te zoeken naar onze slaapplaats aan de Nijl.