‘Nieuw Pokhara’ in Bandipur

Bandipur – waar de toeristen nog kuieren alsof hier nooit gekuierd is, hun foto’s schijnbaar schieten met de impressie dat dergelijke foto’s nooit geschoten zijn. Een oase, net ver genoeg van de Prithvi Highway om niet teveel door modernisering te zijn aangetast, net dichtbij genoeg om toegankelijk te zijn vanaf die route.

Voor trekkers in het Annapurna Circuit, lijkt het een ongeschreven regel om na de trek op zijn minst een kleine week in Pokhara te blijven hangen. Voor hen zijn ontbijt, lunch en diner de hoogtepunten van de dagen, die alleen nog gescheiden worden door nachtrust. De staat waarin ze na deze dagen verkeren wordt, met recht, ook wel ‘Lakeside idleness’ genoemd.

In een veel authentieker jasje, dat daarom veel lekkerder zit (of hangt), biedt Bandipur dezelfde faciliteiten. In Bandipur ontbreken alleen de smetten van toerisme. Hier geen eindeloze rijen trekkingshops, hooguit onderbroken door Westerse restaurants. Zelfs geen bedelaars; al is er altijd een kind dat een poging waagt: “Namaste! Sweet? Chocolate? 100 rupees?”. Er is één bazaar die aan je wensen moet voldoen (en dat waarschijnlijk doet omdat je er kan ontbijten, lunchen, dineren én slapen).

Slaat zelfs hier de verveling toe, dan heb je waarschijnlijk nog niet genoeg gewandeld. De uitstapjes rond Bandipur zijn dan dubbel effectief, omdat ze, in tegenstelling tot die rond Pokhara, niet beginnen met een busrit, maar met een wandeling. Genoeg om weer voor enige tijd de ‘Wanderlust’ te beteugelen.

Op zo’n 1,5 uur van de bazaar vind je Siddha’s Gufa, een grot (volgens Lonely Planet de grootste van Nepal) die zeker de moeite (en de kosten; NPR 200 p.p.) waard is. Onderweg spot je, de voor ons inmiddels beruchte, kindervuistgrote spinnen, in verhoudingsgewijs grote webben; hordes krekels, die je van tijd tot tijd het gevoel geven dat heel de grond beweegt, als ze bij een stap massaal opspringen, om, over, tussen en tegen je benen (Jiska kan hier heel leuk van schrikken, een beetje zoals een myotonische geit); en als je geluk hebt zelfs apen. Heb je behoefte aan meer ‘kick’, dan kun je ook hier paragliden. Er zit één organisator van paragliding op de bazaar.

Juist omdat hier maar een relatief klein deel van de inwoners zich richt op toerisme, blijft dit een ‘echt’ dorp. Schoolkinderen togen ‘s ochtends naar school en ‘s middags weer naar huis. Een oude man sjouwt drie kratten kippen, en in elke hand een kip, naar de lokale kruidenier. Daar worden de waren nog afgewogen met een ouderwetse balansweegschaal. Midden op de bazaar worden groenten gedroogd op een dekzeil.

Totdat de naam ‘Nieuw Pokhara’ met haar negatieve connotatie ook Bandipur besmet zou ik deze plaats stiekem als zodanig willen aanduiden. Dus: ga je trekken in de Annapurna, overweeg dan eens om daarna de bus te pakken naar Bandipur, om even echt bij te komen!