Op de camping bij Tamraght

Tamraght is een klein dorpje, onder de rook van Agadir, even vóór het populaire surfdorp Taghazout. Het heeft zon, zee en strand; net als Agadir kent het zo’n 300 dagen met zon per jaar. Dat trekt overwinteraars en we treffen ze in groten getale op de camping bij Tamraght. Er hangt een ons-kent-ons sfeertje onder de hoofdzakelijk Europese ‘bewoners’. Naast de camping biedt Tamraght gelegenheid om te surfen en het is die combinatie die ons trekt.

Ik was hier al eens eerder met de oude camper. Toen werd de sfeer op de camping bij Tamraght mij al bekend. Ook destijds stond de camping bij Tamraght vol met gepensioneerde Europeanen in luxe grote campers, die klaar leken om er de hele winter te blijven staan. Daarbij vielen leuke kleine bungalows op, die soms worden verhuurd. Daarvan lijken er meer bijgebouwd. Een groot deel van wat voorheen kampeerplaatsen waren, is er nu mee gevuld. Het is voor mij wel interessant om de ontwikkeling van het toerisme in Tamraght over de jaren te zien. Voor Jiska is het allemaal even wennen. Zeker nu we net uit het rustige binnenland van Marokko komen, waar je ook campings hebt, maar niet met zo’n Europese standaard en ook niet echt met dit publiek.

In de omgeving van Tamraght wordt hard gewerkt aan het creëren van meer overnachtingsplekken voor toeristen. Er zijn talloze appartementen met zeezicht uit de grond gestampt, op de heuvels tussen Tamraght en Taghazout. Een grote weg is aangelegd in de richting van Taghazout en in dat dorp is de infrastructuur flink onder handen genomen. Ook pal naast de camping bij Tamraght wordt gebouwd, aan wat al de indruk geeft van een groot hotel of appartementencomplex. De enige vrije plekken op de camping zijn gelegen langs de bouwput, waar, vanaf het eerste licht tot het laatste, onder luid kabaal wordt gewerkt.

Andere campings in de buurt

Vanwege het geluidsoverlast wijken we uit naar Imi Ouaddar, dichtbij Taghazout, waar we voor een paar dagen een rustigere plek vinden op een nieuwe camping met eenzelfde publiek van oudere overwinteraars. Een prima camping, maar nog niet helemaal wat we voor wat langere tijd zoeken. We reizen daarom door naar Imsouane en vinden daar een camping met meer gelijkgestemden. Het surfdorp trekt hoofdzakelijk jongeren aan, in kleine eenvoudige busjes zoals de onze. De faciliteiten zijn basic, maar net goed genoeg; wat we gewend zijn van Marokko. We vinden een fijne kampeerplek op loopafstand van het strand, met schaduw op het heetst van de dag. Dan is het soms wel 30°C. Bij harde wind stuift het stof over de zanderige camping en trekken we ons terug in ons busje, dat toch al stoffig was. De weken vliegen voorbij, omdat we voor de verandering eens pas op de plaats maken. We kunnen veel surfen, ontmoeten vrienden, doen werk en vinden rust.

Terug op de camping bij Tamraght

Drie weken later staan we toch weer op de camping bij Tamraght. Nu zetten we door en pakken een plekje naast het bouwterrein. Van de herrie krijgen we spontaan hoofdpijn, maar we hebben een plan. We reserveren alvast een bungalow, elders op het terrein. Dat doen we niet voor onszelf, maar voor familie, die we hier op bezoek verwachten. De volgende ochtend regelen we een beter plekje, dat vrij is gekomen omdat er dagelijks wel mensen vertrekken. Op enige afstand van het bouwterrein is het een stuk rustiger en kunnen we weer genieten van de zon, dagelijkse warme douche en de Marokkaanse verkoper die bijna elke dag met iets anders lekkers langs komt.

Ook kunnen we ons verwonderen over het leven van de gepensioneerden buren en zitten we weer op loopafstand van het strand. Zo is het op de camping bij Tamraght goed vertoeven.