Langs een rechte weg over de vlakte ten westen van Parque Natural Els Ports ligt Arnes, een dorpje op een hobbel, zoals meer dorpen en stadjes in dit gebied. Nét ervoor ligt een camping, waar we parkeren om de omgeving te verkennen.
Aan de horizon lonken de indrukwekkende kalkstenen rotsen van Parque Natural Els Ports, maar eerst heeft ook de vlakte wat te bieden. Zoals op meer plekken in Spanje is een oude spoorweg tot fietspad gemaakt; een via verde. Vele kilometers strekken zich in twee richting uit over een duidelijk en relatief vlak traject, dat fietsen makkelijk leuk maakt.
We fietsen noordwaarts, richting het stadje Horta de Sant Joan. Het is daarheen langzaam dalend fietsen, waardoor we al binnen een half uur het stadje passeren. Het ligt ook prachtig op een heuvel en is vanuit de verre omtrek te zien is. Op nog eens zo’n afstand – en ook op een heuvel – ligt het dorpje Bot. Aan de voet van het dorp zetten we de fietsen bij een oude wagon, die tot een barretje is omgetoverd, maar nu gesloten is. In het dorp vinden we andere eetgelegenheden voor een leuke lunch van tapas, voor we de terugtocht aanvangen.
Eén fietsband is even voor het dorp gesneuveld. Het biedt mij de gelegenheid om een afsnijroute te voet te lopen, tot een punt waar Jiska met de auto kan komen om elkaar te treffen. Dat punt prikken we bij Les Olles d’Horta de Sant Joan, een trekpleister door de natuurlijke baden die hier in de rivier de la Canaleta zijn uitgesleten. Ze kunnen ‘s zomers verkoelend vermaak bieden, maar ook in de winter ligt het er mooi bij.
Om te wandelen fietsen we een andere dag vanaf de camping door het dorpje Arnes naar het zuidoosten. Onmisbaar aan de horizon ligt daar de mooiste rotsformatie van Els Ports, waarlangs een uitzonderlijk mooi wandelpad door los estrets d’Arnes – de straat van Arnes – leidt. Foto’s doen het eigenlijk geen recht. Het pad loopt prettig, effen langs het beekje dat door het uitgesleten dal naar beneden komt, wat genieten van de imposante rotsen nog makkelijker maakt. Het kan bijna niet anders dan dat het zwemverbod hier ‘s zomers wordt genegeerd.
Achterlangs de hoge rotsen vervolgen we noordwaarts de wandeling op basis van een track van Wikiloc, met weinig hoogteverschil. Tegen de eerste indrukken kan de rest van de wandeling niet op, maar het is niettemin nog een mooie wandeling door bossen en langs uitgestrekte plantages van olijfbomen en nu schitterende bloeiende amandelbomen.
Terug fietsen we tussen die plantages een rondje af, met telkens de rotsen als decor, tot we de rechte weg en vlot daarna de camping weer bereiken, vanwaar ook de zonsondergang op de rotsen nog een cadeautje is.
Blijf op de hoogte!
Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten
