Over reizen, ritme en rommelen

Tussen het zuiden van Kroatië en het noorden van Slovenië zitten 12 uur rijden, over 650 kilometer tolvrije wegen. Te beginnen bij de gloednieuwe Pelješac brug die het gelijknamige schiereiland verbindt met het noorden van Kroatië (en zo een praktische route biedt rond een klein stukje kust van Bosnië en Herzegovina, in voorbereiding op de Kroatische toetreding tot het Schengen gebied).

Het rijden over tolvrije wegen kost wat minder en maakt op meer manieren de ritten leuker. We rijden zelden tussen geluidswallen en zien in plaats van veel vangrails van alles leuks en lokaals langs de weg. Zo krijgen we en passant meer mee van alles wat we omwille van de tijd links of rechts moeten laten liggen. We zien langs de prachtige kustwegen van de Dalmatien kraampjes langs de weg met oogstproducten. In het Kroatische binnenland verbazen we ons over de kleine dorpen waar soms zonder overdrijven bijna de helft van de huizen ruïnes zijn, opvallend vaak resteren alleen de muren, van een dak en balken ontbreekt elk spoor.

Gaandeweg zoeken we naar een zekere balans. Waar rijden we al die uren aan voorbij? Of beter: wat kiezen we om voor te stoppen. En moeilijker: voor hoe lang? Is dit een fijne plek? Of zullen we nog even verder kijken. Eindeloos reizen wordt snel eindeloos rijden als we telkens doelen achter de horizon stellen. We proberen daarom steeds wat langer op een plek te blijven die een beetje bevalt. Dat ging de twee weken op Korčula natuurlijk al lekker, al was dat vooral ingegeven door het duiken. Nu zoeken we een middenweg: wel verkassen – kilometers maken om ergens te komen – én telkens pas op de plaats maken – om ergens te zijn.

Het werkritme dat zich in de agenda’s aftekent geeft het steuntje in de rug om het blijven voor elkaar te krijgen. Vóór de ‘drukkere’ werkdagen kunnen we verkassen, op zoek naar een goede plek om te blijven en het nodige te doen, voor zowel werk als plezier. Zo vinden we een heerlijke plek bij een meer, waar de temperatuur aangenaam is terwijl ook heerlijk de zon schijnt. We blijven daar 3 dagen en nachten lekker dicht bij de natuur. De werkdag sluiten we af voor de camper, bij een vuurtje van sprokkelhout met uitzicht over het meer en de bergen. Een prima ritme om ook rond andere plekken vast te houden.

Het valt natuurlijk niet altijd allemaal op z’n plek. Het is soms, ondanks de beste pogingen, zoeken naar een goede plek. We moeten er ook een beetje geluk bij hebben. Voor de dagen dat het tegenzit hebben we één woord om er verder weinig woorden aan vuil te hoeven maken: ‘rommelen’. Aan rommelen gaan soms hele dagen op; regen zet een streep door een geplande wandeling en zelfs de derde camping is het niet helemaal. Dat kan frustrerend zijn. Dan kunnen we ons verlies nemen met de conclusie: dat was rommelen. De volgende dag proberen we er weer het beste van. Zo komen we uiteindelijk altijd wel weer op mooie en fijne plekken.

Na Kroatië valt Slovenië bij ons in het bijzonder in de smaak. Dat is juist omdat het daar zo goed lukt om zónder veel rommelen mooie en fijne plekken te vinden. We vinden een heerlijk plekje op het platteland bij een gezin dat op hun terrein ruimte heeft voor bezoekers via de Park4Night app. Met een uitzicht over een dalletje waar elke avond hertjes uit het bos komen, een warme douche en WC en leuke wandelingen in de omgeving zijn we meer dan tevreden. Als we niet langer kunnen blijven lukt het gelukkig om nóg eens zo’n mooie plek te vinden. Elders in Slovenië, dichtbij een dorpje waar we dan weer leuk kunnen fietsen. Al zijn we op weg naar huis, we hebben de smaak nog te pakken!