Paardrijden in Mongolië

Op de rug  van ‘mijn’ paard kijk ik uit over de mooie groene landschappen van Mongolië. Ik houd de teugels goed vast en spoor mijn paard aan om te draven. In een vaartje trekken de bomen aan ons voorbij, geniet ik van het ruige landschap en voel ik me toch nog een beetje angstig. We zijn aan het paardrijden in Mongolië!

Natuurlijk kunnen we er niet omheen om in Mongolië op een paard te klimmen. Het land staat namelijk bekend om zijn paarden. Vele nomaden zijn in het bezit van een paard, omdat het dier voor verschillende doeleinden wordt gebruikt. De paarden worden gebruikt als rij- en lastdier en het vlees en de melk van een paard spelen ook een belangrijke rol in het dieet van in Mongolië. Het Mongoolse paard is aanzienlijk kleiner dan wij in de Westen gewend zijn. Voor ons heeft het Mongoolse paard eerder de afmetingen van een grote pony.

Doordat de afmetingen van het Mongoolse paard niet zo enorm zijn, stap ik met een fijner gevoel op zijn rug. Ik heb het namelijk niet zo erg op paarden, maar dwing mezelf om toch een ritje te maken. Tijdens de eerste rit wordt mijn paard aan een touw begeleid door een gids, wat mij een fijn gevoel geeft.

Totdat we bij water aankomen. Mijn paard weigert door het water te gaan en draait zich abrupt om. De gids, die op zijn eigen paard zit, moet zich goed vasthouden, zodat hij niet van zijn paard afvalt, nu mijn paard opeens aan het touw trekt. Zodra we een ommetje maken en langs het water gaan, vindt mijn paard het allemaal wel goed. Heel fijn paardrijden vind ik het niet. Pim zijn paard is zo mak als wat en vindt alles goed. Pim trouwens ook. Na een korte pauze ruilen we van paard.

De volgende dag vind ik het tijd om zelf paard te rijden. Ik vraag Pim een beetje bij mij in de buurt te blijven, omdat ik het toch wel spannend vind. Samen genieten we van het mooie landschap. Zodra Pim zijn paard in draf gaat rijden, hobbelt mijn paard er lekker achteraan. Wanneer het me allemaal iets te hard gaat, trek ik aan de teugels en loopt mijn paard weer rustig door.

Zodra de paarden zien dat ze bijna thuis zijn, willen ze zo snel mogelijk daar naar toe. Ik houd mijn paard strak in de teugels, zodat we op mijn tempo kunnen rijden. Voor ons loopt een kudde paarden en aan het gehinnik te horen is iedereen enthousiast, behalve ik. Gelukkig zie ik een Mongool op zijn paard de kudde paarden bij ons vandaan drijven en kunnen we het laatste stuk naar de gers rustig te paard afleggen.

Paardrijden is niet helemaal mijn ding, maar wat ben ik blij dat ik het toch heb geprobeerd in Mongolië. Het was een ervaring om nooit meer te vergeten en zeker een aanrader: ga paardrijden in Mongolië als je in dit prachtige, ruige en bijzondere land bent.