De etappe van het Pieterpad vanaf Rolde gaat volgens de boekjes tot Schoonloo. Een etappe van 18 kilometer. Om een praktische slaapplaats te bereiken houden we er rekening mee om de etappe daarna te verlengen om, het liefst te voet, vanaf Schoonloo nog naar Schoonoord te komen. Het blijkt een lange tocht te worden.
We begeven ons direct op glad ijs, althans, een klein laagje, dat het fietspad bedekt dat langs hunebedden D17 en D18 Rolde uitleidt. Het is spekglad, maar we komen zonder moeite bij een relatief nieuw gedeelte op de route van het Pieterpad: door natuurgebied het Andersche Diep, een mooi moerassig beekdal in de bovenloop van de Drentse Aa. De vorst is al van de grond als wij de modder instappen, maar het maakt het gebied niet minder mooi.
Daarop volgt een lang stuk door de Hondsrug, langs het Gietener- en Gasterveld, waarvan we aan de bosrand eigenlijk te weinig meekrijgen. Wel zien we hier ijshaar, een relatief zeldzaam verschijnsel waarbij een schimmel op dode takken sliertjes ijs produceert. Dat komt enkel voor onder precies de goede omstandigheden van luchtvochtigheid en milde vorst. Een goede reden om op een koude dag in het bos te zijn.
De passage brengt ons bij het Meindersveen, waar we hèt hutje op de hei tegenkomen. Het blijkt een stukje architecturele geschiedenis waar wat ons betreft meer architecten en landschapsinrichters een voorbeeld aan mogen nemen. Het ziet eruit als een droomhuisje. Helaas voor een ander, maar we kunnen niet klagen. Zeker niet als we bij aankomst in Schoonloo onszelf kunnen trakteren op warme chocolademelk met slagroom bij Eetcafé Hegeman, dat voor deze winterse coronadag een afhaaltentje in Après-ski sfeer mèt kachel heeft opgetuigd.
De volgende etappe Schoonloo – Sleen is met 24 kilometer an sich al een lange wandeling. Het grootste deel van die afstand willen we lopen om tot de Aagjeshoeve te komen, dichtbij onze plaats voor overnachting, even ten zuiden van Schoonoord. Zo komen we uiteindelijk op een dagafstand van meer dan 36 kilometer. Het mooie, maar ons al deels bekende stuk door de boswachterij Schoonloo overbruggen we een beetje als een formaliteit en het wordt al donker als we het Oranjekanaal tussen Schoonoord en Wezuperbrug oversteken.
Hier sluit bij toeval Piet Smulders aan, fanatiek wandelaar met een gevormde mening over lange afstandspaden, en meer. Hij sleept mij met een spraakwaterval door het bos totdat zelfs dàt de verzuring niet meer kan overstemmen. De laatste meters besluit ik te joggen, om op de kracht van nèt wat andere spieren aan te komen op een plek waar ik even niets anders meer kan dan liggen. Deze had ik even niet zien aankomen. Jiska kan er om lachen; ze voelt ’em ook wel, maar heeft het hele stuk eigenlijk zonder veel moeite gelopen.
Het is een afsluiting van twee dagen wandelen die de de volgende dagen nog gevoeld kan worden en nog wel eens tot discussie zou kunnen leiden als de agenda moet refereren aan Jiska’s voorstel om de rest van deze etappe bij de volgende etappe van Sleen naar Coevorden te voegen.
Gerelateerd
Blijf op de hoogte!
Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten
