Roadtrip dwars door Marokko

roadtrip dwars door Marokko

geschreven door Pim op

Agadir is verder van ons dan de stad was net na onze aankomst in Marokko. Hadden we direct vanuit Ceuta langs de kust naar Agadir gereden dan waren we er waarschijnlijk allang geweest. In plaats daarvan zijn we oostwaarts gereden en ligt voor ons een roadtrip dwars door Marokko, door een uitgestrekt woestijngebied achter het Atlasgebergte.

In een week rijden we de grofweg 500 kilometer naar de Hoge Atlas. Vertrekpunt is Figuig, een afgelegen oasestad tegen de grens van Algerije. Met een beetje pijn in ons hart laten we die fijne plek achter ons en kijken we weer vooruit, naar wat er achter de horizon ligt. Weinig verhindert ons uitzicht, want de regio is een grote steenachtige dorre vlakte. Het is kamelengebied bij uitstek, verraadt een eenzaam waarschuwingsbord langs de weg. De R602 ten zuiden van Bouarfa, die op de kaart een behoorlijk afsnijroute lijkt, laten we, op aanraden van onze gids in Figuig, links liggen. Dat blijkt een goed besluit, want medereizigers komen er hopeloos vast te zitten en moeten terugkeren.

Vanaf Bouarfa wordt de weg wat drukker, omdat de N10 vanaf hier het oosten met centraal Marokko verbindt. Het duurt echter nog uren voordat we de grens met Algerije echt achter ons laten. Sterker nog, we komen er nog zó dicht langs dat we volgens Google Maps de grens passeren. De grenslijn klopt hier niet helemaal, want we blijven wel degelijk in Marokko. We rijden wel pal achter een grote wal van stenen en aarde die hier opgeworpen is. Het heeft er alle schijn van dat dit onderdeel van een tankgreppel is. Het voelt absurd dat mensen zich genoodzaakt voelen zich zo van elkaar te scheiden.

We maken een eerste stop in Boudnib, een kleine stad in de woestijn op iets meer dan een uur rijden vóór Errachidia. We vinden een plekje op camping Rekkam, van een Franse eigenaar die op deze plek is begonnen, omdat het populair is onder reizigers over het oude Parijs – Dakar traject. Naast ons staan Portugezen in een bestickerde truck uit Albufeira. Op de stickers staan sponsors en levensgrote foto’s van de mannen op racemotoren. Ze zijn hier om te oefenen voor een race naar Dakar, in de geest van de oude Parijs – Dakar rally. De camping blijkt een populaire tussenstop voor liefhebbers van de sport. Voor hen is alles aardig geregeld hier en we kunnen meeprofiteren. In een gezellig aangekleed restaurant, dat bijna aanvoelt als een huiskamer, eten we heerlijk uit tagines.

Kalmer en zeker op beter terrein dan de mannen, die op een dag soms wel 500 kilometer door de woestijn scheuren, vervolgen we de volgende dag onze weg voorbij Errachidia. De stad kunnen we overslaan, want het is hoofdzakelijk een woonplaats voor de vele militairen die gestationeerd zijn in deze regio. We kruisen hier onze route waarlangs we een paar jaar geleden van Fes naar de Sahara in een week reden. In plaats van zuidwaarts richting de woestijn, rijden we nu verder naar het westen, richting het Hoge Atlasgebergte.

Een klein uur voorbij Errachidia maken we een tussenstop in Goulmima, een behoorlijke oasestad langs de Ghris River. In deze tijd van het jaar staat de rivier droog. We blijven een dag en bezoeken de souk hèbdomadaire in Goulmima. De dag erna rijden we de laatste etappe naar Tinghir, dat aan de voet van de Hoge Atlas ligt. Over het vervolg van de roadtrip door het Atlasgebergte later meer!

Blijf op de hoogte!

Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten

Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.

Reageer of stel een vraag

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Verplicht voor reageren.

Let op: Je gebruikt een oude browser met beveiligingsrisico's waarin deze website niet goed werkt.
Gebruik Chrome of kijk op Browse Happy om een nieuwe browser te installeren.