Roadtrip in het Marokkaanse Hoge Atlasgebergte

Twee wereldberoemde kloven in het Atlasgebergte maken deze streek bekend: de Dadelkloof, gorge du Dadès, en de Todghakloof, Les gorges du Toudra. Beide zijn indrukwekkende reisbestemmingen in Marokko en populair onder toeristen, wandelaars en bergbeklimmers. Voor een roadtrip in het Marokkaanse Hoge Atlasgebergte kunnen ze een startpunt zijn van een rondrit van Tinghir naar Boumalne Dadès, maar dat is niet zomaar een makkelijke rit. Zeker niet in de winter, het seizoen met de meeste kans op neerslag.

We rijden tussen verticale rotswanden die zo hoog als 160 meter boven ons uittorenen en op sommige plaatsen maar 10 meter openlaten voor onze doorgang. De toppen zijn bijna niet te zien vanuit de auto en het geheel past niet op een foto. We stappen uit en staan met ons hoofd in onze nek naar boven te turen, samen met andere toeristen die ook rondlopen met een camera, op zoek naar een manier om deze prachtige plek te vatten. Tussen de enorme muren lijkt onze bus een speelgoedautootje.

We kunnen hier niet te lang stilstaan, want we blokkeren een groot deel van de smalle weg. Verderop wordt de kloof breder en is er gelegenheid om te parkeren en terug te lopen. Er zijn dan ook meer verkopers. Berbers die kleden en kleding proberen te slijten aan de toeristen op deze drukbezochte plaats. Het hoort erbij. Een herder verlaat net het smalste gedeelte van de kloof als wij eruit rijden. Een grote kudde geiten drukt zich tegen de wand om zo ver mogelijk weg te blijven van de auto’s en de mensen.

Na de Todghakloof blijven we stijgen over een redelijk goede asfaltweg die ons eenvoudig in de dorpen en steden in het Hoge Atlasgebergte brengt. We stoppen in Tamtetoucht om te overnachten in de Hoge Atlas van Marokko en gaan op bezoek bij nomaden in het Atlasgebergte.

Twee nachten later vervolgen we onze roadtrip in het Marokkaanse Hoge Atlasgebergte verder naar het noorden, tot de stad Agoudal een stoffig stadje waar we ons aan het einde van de wereld voelen. Vrouwen wassen hun kleding in de koude beek die in het regenseizoen kan aanzwellen tot een rivier van de proporties die de gigantische kloven kunnen uitslijten. Opvallend veel mannen, zelfs voor Marokkaanse begrippen, zitten voor winkeltjes en theehuizen. Kinderen rennen ons enthousiast tegemoet en kloppen op de zijramen van onze auto, terwijl ze nieuwsgierig naar binnen kijken.

We slaan af richting Boumalne Dadès en verlaten daarmee direct de asfaltweg, die verder leidt naar Imilchil en Beni-Mellal. Een gravelweg leidt het dorp uit, de bergen in. Het wordt snel duidelijk dat dit deel van de roadtrip in het Marokkaanse Hoge Atlasgebergte het uitdagendste is. Het is hier enorm afgelegen, bijna verlaten en moeilijker begaanbaar. Af en toe komen we nog herders tegen. Nomaden, die ons begroeten van een afstand, of zich luid aan ons voorstellen pal naast de auto. Hassan is blij met een paar verse mandarijnen uit het dal. We passeren eenzame auberges die niet de schijn hebben drukbezocht te zijn, maar wel prachtig zijn gelegen.

De weg blijft van aardige kwaliteit; voldoende om met onze camper vooruit te kunnen. Het helpt dat de camper voldoende hoog op zijn wielen staat en het is, dankzij de droogte van de afgelopen tijd, geen probleem dat hij niet voorzien is van vierwielaandrijving. Enkele plassen, gevormd door restjes smeltende sneeuw, vormen de grootste uitdaging, maar het is goed voor te stellen hoe neerslag dit gebied en de wegen compleet kan veranderen. Het indrukwekkende landschap getuigt van de enorme eroderende werking die water en wind kunnen hebben. Het is dus raadzaam om wat weten van de omstandigheden voordat je deze roadtrip in het Marokkaanse Hoge Atlasgebergte zelf onderneemt.

Langzaam en voorzichtig rollen we voort over de hobbelige weg die stijgt en daalt over passen in het Hoge Atlasgebergte. We komen welgeteld één vrachtwagen tegen, die moeizaam naar boven komt. Ook zien we een kampeerder op een prachtige verlaten plek staan. Het ziet er pittoresk uit, maar we weten inmiddels dat de nachten in januari hier erg koud kunnen zijn. We rijden verder. Door haarspeldbochten en over kronkelende wegen werken we ons een weg naar beneden. Het duurt uren en na verloop van tijd betrappen we onszelf erop dat we weer uitkijken naar een asfaltweg. We tellen de kilometers af tot M’Semrir, waar het asfalt volgens de Lonely Planet weer begint. Dat is dan ook het eindpunt voor veel mensen die een roadtrip in het Marokkaanse Hoge Atlasgebergte door de Dadelkloof vanuit Boumalne Dadès maken.

De natuur blijft mooi in de rest van de Dadelkloof, waar de wanden elkaar weer toenaderen langs de weg naar beneden. Er zijn hier meer dorpen dan in de Todrakloof en meer toeristen zoals wij. We rijden langs bebouwing en dan weer tussen rotsen. We kronkelen nog eens over een bergpas en rijden dan plotseling weer tussen hoge wanden, op het smalste gedeelte van de kloof. Het markeert het einde van deze roadtrip in het Marokkaanse Hoge Atlasgebergte. Al snel rijden we Boumalne Dadès in, waar we compleet onder het stof parkeren bij een camping met een welkome warme douche. We zijn dan, vanaf Tamtetoucht, 7 uur onderweg geweest. Hiervandaan zullen we verder rijden richting het zuidwesten, naar de warmere streken aan de Atlantische kust.