Naar de Geraamtekust van Namibië rijd je het binnenland van Namibië uit tot de Atlantische Oceaan en vind je een ander gezicht van Namibië. Het is het deel van het land dat niet gebukt gaat onder drukkend warm weer, waar de overzeese bezoekers graag voet aan de grond zetten. We rijden een roadtrip langs de Geraamtekust, van Torra Bay tot Walvisbaai, met uitzicht over een koelblauwe zee, in aangename temperaturen, langs zandduinen die overgaan in de woestenij van het binnenland.
De temperatuur tijdens de roadtrip langs de Geraamtekust is een welkome afwisseling. De koelere lucht die aanwaait van zee, over de koude golfstroom, staat in sterk contrast met de zinderende hitte in het binnenland. Er kan zonder moeite een verschil zijn van 30°C. Dezelfde kou en heftigheid van de stromingen maken de zee een verraderlijke vijand, voor wie niet opgewassen is tegen de gevaren ervan. Er zijn talloze verhalen van schipbreuken en verdrinkingsdood. Wie na een ongeluk wel aan land wist te komen liep nog steeds het gevaar om te komen van de dorst of honger. Scheepswrakken zijn nog steeds de stille getuigen van de wreedheid van het water, waar dus weinig in gezwommen wordt.
Daarentegen is vissen een serieuze aangelegenheid voor een behoorlijke groep Namibiërs. We zijn hier nog niet zo bekend mee als we aansturen op Torra Bay, onze eerste stop aan de kust na een rit vanuit het binnenland en de op één na noordelijkste bereikbare plaats in het Skeleton Coast Park. We kopen een permit voor een overnachting in het park en stellen de GPS in op de lokatie van de campsite. Vervolgens rijden we geduldig naar het westen, over elke heuvel turend naar de horizon; zien we de zee al? Tot de zanderige horizon dan inderdaad ingeruild wordt voor het frisblauw van water. Dit keer is het geen luchtspiegeling. We zijn aan de kust!
En vallen in de verbazing van de ontdekking dat Torra Bay niets meer is dan de campsite; een geliefd vissersoord, afgelegen en in een opzienbarende staat van chaos. De camping is juist vandaag, 1 december, voor het eerst in de Namibische zomer, weer open. Vissers in behoorlijke aantallen, voor wie deze plaats juist de eindbestemming is van een roadtrip langs de Noordkust van Namibië, zijn verrukt in de weer om hun tentenkampen op te slaan op de met witgeverfde stenen afgebakende plekjes op het strand. Iedereen heeft een verzameling hengels op een woeste terreinwagen staan. We bezetten bescheiden voor één nacht een plekje bijna aan het eind van het terrein.
Ook al worden we gastvrij onthaald door de beheerder van de campsite, met een bulderend “You’re gonna love it here!”, we beseffen snel dat we hier weinig te zoeken hebben zonder zo’n hengel. Dus sturen we zuidwaarts, vervolgen de roadtrip langs de Geraamtekust, over de weg die een aantal kilometers landinwaarts in die richting voert, op de rand van de woestijn. De bezienswaardigheden blijven beperkt tot oud ijzer, dat uit noodzaak is achtergelaten in deze streek. Scheepswrakken staan bewegwijzerd met kleine bordjes met “wreck” die naar het strand wijzen. Een oude boortoren voor olie ligt weg te roesten in het opgewaaide zand.
Heel wat kilometers gaan zo voorbij zonder noemenswaardige belevenissen. Desondanks is de roadtrip langs de Geraamtekust een hele mooie rit op wellicht één van de beste gravelroads ter wereld; het lijkt serieus net asfalt. Als er dan weer wat te beleven valt, blijkt het overweldigend: de bezienswaardigheid Cape Cross Seal Reserve biedt plek aan de grootste kolonie van pelsrobben in Zuidelijk Afrika. Het is een weerzinwekkende, stinkende, luidruchtige bende van zeehonden, die beeldvullend, oorverdovend en misselijkmakend dit stuk kust als plek om te paren heeft geclaimd. Natuurlijk moet je dat meemaken.
Niet veel verder liggen Hentiesbaai, Swakopmund en Walvisbaai. Stuk voor stuk leuke kustplaatsen met elk een eigen karakter. We kopen een pannenkoek bij de vrijwilligers van de Lions in Hentiesbaai, gaan zandboarden (snowboarden op de zandduinen) in Swakopmund en bezoeken de flamingo’s in de lagune bij Walvis Baai. Zo sluiten we de roadtrip langs de Noordkust van Namibië weer af. Een verrassend veelzijdige en mooie tocht!
Blijf op de hoogte!
Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten
