Doordat we via Ceuta met de auto naar Marokko reizen, komen we in een ander deel van Marokko de grens over. In plaats van overvaren naar Tanger en een logische doortocht via de westkust van Marokko, ontdekken we dat Marokko ook een oostkust heeft en dat we met een reis hierlangs naar het zuiden uitkomen bij mooie bestemmingen in het binnenland. We maken een roadtrip naar Volubilis vanaf Ceuta.
Martil en Tétouan
Onbekend maakt onbemind, denk ik als we een mooie kustweg tussen Fnideq en M’diq naar Martil volgen. Want ik heb nog maar weinig mensen gehoord over de Mediterrane kust van Marokko, die hier op het oosten ligt en er daardoor behoorlijk rustig bijligt. Je zou bijna vergeten dat decemberstormen de rest van de Middellandse zee flink verstoren. Bij Martil ontdekken we dat wij misschien de enigen zijn die dat nog niet in de gaten hadden. Het stadje is al aardig ingericht op de Marokkaanse toerist, met mooie hotels en een mooi verzorgd strand en er wordt nog veel bijgebouwd. We fietsen naar Tétouan, een grotere stad op zo’n 10 kilometer landinwaarts, en bekijken daar de medina.
Chefchaouen
In deze tijd van het jaar geeft het noorden van Marokko helaas ook geen zekerheid op mooi weer. Regen en wind maken het strand wat minder aantrekkelijk en dwingen ons zuidelijker. We kunnen het slechte weer van storm Fabian, die zelfs tot Chefchaoen reikt, niet helemaal vermijden. Of beter gezegd, we willen de leuke “blauwe stad” niet missen, ook al kan het helaas niet gepaard gaan met blauwe luchten. Onder een paraplu lopen we door de medina tussen de huizen waarvan de muren helder blauw zijn geverfd door Joodse bewoners van weleer. Op een pleintje vinden we een eettentje waar we droog kunnen zitten en lekkere warme harira-soep kunnen eten.
Volubilis
Een paar dagen later, en verder naar het zuiden, knapt het weer snel op. We laten het westelijke Rifgebergte achter ons en rijden als vanzelf langs Volubilis, UNESCO werelderfgoed dat ik opeens zie liggen vanaf de weg. Jiska bekent daar wel een hand in te hebben gehad met de navigatie en we stoppen om de ruïnes van de oude Romeinse stad te bekijken. We slenteren door meer dan 2000 jaar oude straatjes en verwonderen ons dat we naar net zulke oude mozaïeken vloerversieringen staan te kijken vanachter niet meer dan een touw. Je kan behoorlijk vrij door de ruïnes struinen. Het terrein wordt overigens wel permanent bewaakt en toegang kost 70 dirham per persoon.
Het is moeilijk voor te stellen hoe het leven zo lang geleden was. Een grote “Arc de Triomph”, de tempel, basilica en een aantal grote huizen waar nog genoeg van bewaard is gebleven om je het gebouw voor te kunnen stellen, helpen wel om een idee te krijgen van hoe de stad er uit moet hebben gezien.
Gelegen op de grens van het Romeinse rijk was het een plek waar handel werd gedreven met de Berbers. Er werd graan verwerkt en olijfolie gemaakt en vanuit Afrika werden wilde leeuwen, beren en luipaarden aangevoerd voor dierengevechten in Europa. Er woonden ooit 20.000 mensen in de stad en we vragen ons af of degene onder hen die ooit geduldig de steentjes in de gedetailleerde vloer-mozaïeken legde, zich een voorstelling maakte van hoe, een kleine 2000 jaar later, mensen zijn werk zouden bewonderen.
Blijf op de hoogte!
Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten
