Na de hoogtepunten van Lima rijden we met een roadtrip van Lima naar Pisco. De route leidt over een deel van de weg die de uiteinden van het hele Amerikaanse continent zo goed als met elkaar verbindt: de Panamericana. In Peru loopt die weg langs de kust en worden we onderweg uiteindelijk getrakteerd op mooie uitzichten. We krijgen ook een eerste beeld van het leven in dit land buiten de grote stad.
Vanaf ons hotel in Lima duurt het even voor we goed en wel op de weg zitten. Een tussenstop bij een tankstation is nodig om de bus van het nodige te voorzien voor de lange afstanden die voor ons liggen. Daarbij hoort ook een stop bij de baños en – voor velen van de groep – een goede kop koffie. Dan rijden we de route in etappes, met verdere tussenstops bij toeristische plaatsjes, natuur en uiteindelijk een hotel.
Buiten Lima verandert het uitzicht sterk. De bebouwing verruilt zich snel voor een woestijnlandschap. Daar is aanvankelijk eerlijk gezegd weinig moois te zien. Het reikt tot aan de zee, waar zanderige kliffen boven de branding uittorenen. Daarop dan, hier nog op een behoorlijke afstand van de rand, ligt de Panamericana, die hier over goed asfalt alsmaar verder zuidwaarts leidt.
Ondanks de droogte in deze regio is een zanderige strook tussen de weg en de zee hier en daar toch in gebruik genomen. In parallel gebouwde lange eenvoudige, met wit doek bespannen bouwwerken worden in rijen met kleine hokken kippen gefokt. Water en voedsel moeten worden aangevoerd. Het verklaart een deel van het vrachtverkeer dat met enige regelmaat op de tweebaansweg moet worden ingehaald.
Op andere plekken staan veel rieten, soms stenen, hutjes. Ze zijn netjes verdeeld over de vrije grond die soms afgebakend is met witgeverfde stenen, soms met muurtjes. Je zou je er een woonwijk in wording bij kunnen voorstellen, maar het ontbreekt er verder aan alles. Er zijn geen wegen, stroom- of watervoorzieningen en ook geen tekenen van leven te zien.
Het verhaal gaat dat de hutjes zijn opgebouwd als een soort claim op een stuk vrije grond, in de hoop die ooit gegund te krijgen van de overheid en/of nieuwe president. Dat is in het verleden wel eens gebeurd en wakkert wellicht hoop aan. Naar zeggen blijven mensen er alleen slapen en hebben ze doorgaans elders nog wel een plek voor werk en onderkomen. Toch lijkt het een door armoede ingegeven zaak die het uitzicht hier bepaalt.
Na een halve dag rijden komen we in Pisco. Een stad vol bedrijvigheid, die we aanvankelijk passeren. De stad werd in 2007 zwaar getroffen door een aardbeving voor de kust van Peru met een kracht van 8 op de schaal van Richter. Nog altijd is er sprake van wederopbouw en bij zijstraten zie ik borden die evacuatieroutes aanwijzen om tsunamis te ontvluchten.
We lunchen in een rustiger en meer pittoresk kustplaatsje, iets verder langs de Panamericana. Paracas is een toeristisch vissersplaatsje met een haventje en boulevard, waar we in een restaurantje van een lunch in de zon genieten. We trekken muzikanten aan die poging doen om een centje aan ons te verdienen. Met het geluidsvolume dat ze kiezen valt te betwijfelen of ze niet proberen om betaald te worden om weg te gaan.
Er is dan kort gelegenheid om nog wat rond te slenteren langs de souvenirwinkeltjes die aan de boulevard liggen, voor we doorgaan om ons programma van de middag af te werken: een relatief kort bezoek aan het nabijgelegen schiereiland van Paracas waar we na aanschaf van entreekaartjes met de bus in mogen om verschillende uitzichtpunten te bezoeken.
Hier verandert het landschap naar ongerepte woeste natuur. Grote zandstenen heuvels gaan over in kliffen en zanderige baaien. Over onverharde wegen leiden verschillende routes naar vergezichten langs de kust die uitkijkt over de grote oceaan. Ondanks de lege woestenij is het prachtig door de verschillende kleuren van het zand en de rotsen. Niet alleen onze grote bus, maar ook campers, buggies en zelfs fietsers volgen de weggetjes door de schijnbare leegte.
Boven de kliffen zweeft een enkele paraglider tussen de kalkoengieren en zopilotes. Het lijkt een gewaagde vlucht, want de zeewind tilt hem maar zelden boven de hoogte van de zandstenen gele kliffen en verdergelegen rotsen. Vanaf het uitzichtpunt zien we echter een lager gelegen strand van grijs zand. Met een verrekijker ontwaar ik in de verte zelfs een oranje tentje op het strand en een meid die in een wit jurkje aan de rand van de zee staat.
Op de rotsen rusten zeevogels uit in de luwte van de wind. Het zijn onder andere aalscholvers en meeuwen die onder hun rustplaats de rotsen voorzien van witte strepen van uitwerpselen. We bekijken het uitzicht kort om dan door te gaan naar meer van zulke punten langs de kust, telkens met andere samenstellingen van geel, grijs en zelfs rode kliffen en stranden waarlangs meer vogels in zweefvlucht de kust afspeuren naar een maaltje.
Die avond rijden we terug naar Pisco, waar we een hotel hebben en in een restaurant eten voor we een goede nachtrust pakken in voorbereiding op een bezoek aan de hier voor de kust gelegen Ballestas eilanden. Pas daarna zullen we de roadtrip over de Panamericana door Peru vervolgen.
Deze reis door Peru is georganiseerd door Djoser
Blijf op de hoogte!
Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten
