Roadtrip van Oostenrijk naar Italië

Weliswaar niet meer op een kleine 3000 meter boven zeeniveau, maar niettemin behoorlijk hoog in de bergen komt er met het einde van de huttentocht een einde aan onze vakantie te voet. De resterende dagen van de twee weken gebruiken we om richting een goede plek te komen om weer te werken. Gelukkig hoeven we de prachtige uitzichten niet gelijk achter ons te laten, het plan is juist om verder te gaan en meer moois te zoeken, op een manier die we ons kunnen veroorloven.

Een langer verblijf in Oostenrijk past niet helemaal in dat plan. De prijzen voor campings zijn vaak veelvouden hoger dan de waarde die het ons biedt. Wildkamperen is er op veel plekken verboden. Dus sturen we ons door tunnels zuidwaarts. Dezelfde dag dat we de bergen uitwandelen rijden we Italië nog in, waar het warm is en druk. We zitten nog in de shirts waarin we al 10 dagen hebben gewandeld als we stoppen op een eerste camping die we hebben uitgekozen op de Park4Night app. Achterin de auto liggen de zweetschoenen nog uit te wasemen. Ernaast de wandelsokken, waarvan de staat het best omschreven kan worden als ‘krokant’.

Occupato staat er op een rood bordje naast de entree van het terrein. Het weerhoudt Jiska er niet van om even na te vragen of een klein campertje misschien past. Ze komt terug met het tegenbericht dat we niet kunnen blijven, maar wel kunnen douchen, voor €6 euro per persoon. Op de volgende camping die we proberen is dat al slechts €3 euro, maar is er evenmin plek. We vervolgen opnieuw onze weg, maar wel een stuk frisser. Ook de watertank is stiekem weer bijgevuld voor de komende dagen.

Bij een winkelcentrum op de route slaan we tegen het einde van die middag onze volgende slag: er is een wasserette. Voor iets meer dan een tientje is alle kleding weer fris en droog. Zelfs de krokante sokken komen weer zacht en aangenaam geurend uit de trommel. De wachttijd besteden we goed met wat verder onderzoek naar de mogelijkheden om te overnachten in het drukke Zuid-Tirol. Dat is makkelijker geworden nu een douche en water geen noodzaak meer zijn.

Zo komen we terecht bij een plek die we kunnen bijschrijven als nog een leuke herinnering: een lokaal restaurant waar ons, na een flinke pizza per persoon voor een klein prijsje, wordt toegestaan om de nacht door te brengen op de parkeerplaats naast het pand. Het is dinsdag en daarmee de vaste avond voor live muziek; we vallen met onze neus in de boter aan het tafeltje dat praktisch eerste rang staat. Er wordt zo enthousiast gedanst op de Tiroler hits dat ik bijna vrees dat onze drankjes van tafel gestoot zullen worden. Om 11 uur komt er gelukkig ook weer een eind aan het gejodel, voor een rustige nacht.

We doorkruisen de volgende dag de Dolomieten, overnachten een roerig nachtje bij Cimolais om daarna de bergen voorlopig achter ons te laten, op de vlakte die zich uitstrekt tot de kust bij Venetië. Met een tussenstop steken we deze over; in een stadje dat als fort werd opgericht om deze vlakke regio van strijdkrachten te voorzien: Palmanova. Een stadswandeling, pizza als lunch en een italiaans ijsje toe maken een mooie dag voor we doorrijden naar de laatste camping in Italië. Met een oog op de hitte is dit nog niet de plek waar we fijn denken te kunnen werken. Die blijft nog even achter de horizon voor later.