
Een roadtrip door Westfjorden IJsland. Bij de zuidpunt van Hrútafjörður, even voorbij Reykir, slaan we af vanaf de ringweg 1, na de roadtrip door Noord-IJsland. Een volle tank is geen last in het afgelegen gebied dat we inrijden. De ligging alleen staat garant voor een mooie tocht die we maken op onze roadtrip door de Westfjorden in IJsland.
Het eerste doel is Ísafjörður, de grootste plaats van de Westfjorden IJsland, op 330 kilometer rijden van de ringweg. De kaart geeft een vertekend beeld van de afstand, die grotendeels bestaat uit wegen die fjorden in en weer uit leiden. Een prachtige route, die wel tijd vraagt.
Met wat laatste liters in de tank, parkeren we de camper aan zo’n fjord om de eerste nacht te slapen in de Westfjorden. Overal langs het kiezelstrand ligt drijfhout, vaak opgestapeld door lokale bewoners. Drijfhout is, bij het gebrek aan bomen waar IJsland onder lijdt, een belangrijke bron van goed hout. Geïmpregneerd door het zoute water, spoelt het aan vanaf andere continenten.

De volgende stop is Ísafjörður, de grootste plaats van de Westfjorden. Vanaf hier vertrekt een boot naar Hornstrandir, het meest afgelegen schiereiland van IJsland. We wandelen op Hornstrandir en krijgen een kleine indruk van het afgelegen leven dat de bewoners van de Westfjorden leiden, met weer en wind. De herfst en winter verjagen hier zelfs de IJslanders, omdat ze hen het leven teveel bemoeilijken.

Vanaf Ísafjörður rijden we, vijf dagen later, door naar het zuiden van de Westfjorden. De weg leidt door een bijzondere tunnel met een kruising van drie wegen in het midden. Een unieke weg die een hoop klimmen en fjordenrijden bespaart. Het valt daarna niet mee om een wildkampeerplekje te vinden; veel land is omheind of bewoond. We rijden daarom naar een camping.
Tijdens de roadtrip door de Westfjorden is het zaak om op tijd te tanken. Er zijn niet veel tankstations langs de afgelegen wegen. Maar ook supermarkten zijn hier dungezaaid, merken we op de weg na Ísafjörður. Veel vissersstadjes moeten het doen met een kleine kruidenier. We plunderen er één om weer verder te kunnen.
Een lange rit naar een andere uithoek van de Westfjorden, staat voor de volgende dag op de planning. De roadtrip wordt gelukkig aangenaam onderbroken door een stop bij één van de mooiste watervallen van IJsland: Dynjandi. Ook kunnen we pauzeren bij een heerlijke hotspring met een geweldig uitzicht, die we niet links kunnen laten liggen.

Via 40 kilometer gravelweg rijden we naar het meest westerlijke puntje van de Westfjorden IJsland, bij de kliffen van Latrabjarg. Een bijzondere route langs, voor IJsland, zeldzame gele zandstranden, – duinen en blauwe baaien. De zon doet heerlijk haar best om er de tropische bestemming van te maken die het lijkt door het autoraam, maar warmer dan 15°C wordt het niet. De kliffen van Latrabjarg zijn hoe dan ook de moeite zeker waard. We laten ons trakteren door de natuurpracht en kamperen in de buurt.

Met de wind in de rug hobbelen we onze weg dan weer richting het binnenland van IJsland. Even voor we de ringweg opdraaien, wordt bij een rukwind het tentdak van de camper letterlijk opgetild en naar binnen gevouwen. Gelukkig houden spanbandjes het dak tegen de auto en voorkomen zo erge schade. Wij leren op de roadtrip door de Westfjorden ook dat met het weer in IJsland niet te spotten valt. Met gelukkig alleen maar mooie herinneringen rijden we de bewoonde wereld weer in, op weg naar Reykjavik.
Blijf op de hoogte!
Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten
Reacties
aah de herinneringen 🙂
Leuk om te zien weer dit. Dat veld op de laatste foto hebben wij een aantal dagen voor ons alleen gehad. Erg mooi en rustig daar.
Leuk Jeroen. Inderdaad een prachtige plek 🙂
Leuke rondrit! Kan je me helpen met enkele locaties waar drijfhout aanwezig is? 🙂
Ha Kenny, bedankt voor je reactie! Dit was op weg 61 richting Ísafjörður, aan de noordzijde van de Westfjorden. Het is allemaal behoorlijk afhankelijk van wat er met welke stroming meedrijft. En houd in je achterhoofd dat het zomaar van iemand kan zijn, als het op zijn/haar land ligt 🙂 Goede reis! Wat ben je van plan?
Super! We gaan het eens bekijken. Uhu dat begrijp ik, bedankt voor de extra info! Het is in het kader van een ontwerpopdracht. We zijn met een groepje van 5 studenten bezig rond het thema hout. Onze ontwerpopdracht omvat eigenlijk om een soort verblijfplaats te ontwerpen, volledig in hout, op een plek waar geen nutsvoorzieningen aanwezig zijn, dat een bepaalde poëtische waarde uitstraalt, bijdraagt aan het landschap en dus een meerwaarde biedt. De opdracht bestaat…
Super! We gaan het eens bekijken. Uhu dat begrijp ik, bedankt voor de extra info! Het is in het kader van een ontwerpopdracht. We zijn met een groepje van 5 studenten bezig rond het thema hout. Onze ontwerpopdracht omvat eigenlijk om een soort verblijfplaats te ontwerpen, volledig in hout, op een plek waar geen nutsvoorzieningen aanwezig zijn, dat een bepaalde poëtische waarde uitstraalt, bijdraagt aan het landschap en dus een meerwaarde biedt. De opdracht bestaat er ook in om te gaan naar de essentie. Wij vonden daarom drijfhout wel interessant op IJsland, omdat daar geen hout is en dus van Siberië komt. Ons verhaal zit wel goed, maar een exacte plek vinden is moeilijk en docenten twijfelen aan wat we kunnen doen met dat rondhout, want heeft toch wel een bepaalde waarde zoals het is (als je het verzaagd dan is dat karakter weg), althans denken wij dat het aanvaardbaar is om te verzagen als de eigenschappen van het hout (4-5 jaar in zout water gelegen, zorgt voor sterkere en duurzamere eigenschappen) goed zijn… Volgens een andere bron zijn er ook nog andere plekken met drijfhout: kust van Vancouver Island (Canada), de kust van de staat Washington (Ruby Beach) en bij de Redwoods (noord Californië. Sorry voor de lange uitleg :p
Leuk Kenny, dat klinkt als een bijzondere onderneming! Ja, op Vancouver Island hebben we ook heel wat drijfhout gezien. Nieuw Zeeland heeft ook wel wat! Succes met de zoektocht! We zijn benieuwd naar het resultaat 🙂
Zeker! Dankjewel, ik hou je op de hoogte 🙂