Rondje Giethoorn in de opvouwbare kano

Bij rondvaartbedrijf Arendshorst kunnen we de auto gratis parkeren. Voor mensen die gaan kanoën is er die gelegenheid. Op de parkeerplaats zijn bijna alle plekjes vrij, maar we geven gehoor aan het online verzoek om achteraan te parkeren, dichtbij de ingang. De lange kade langs de Jan Hozengracht is over de gehele lengte vrij om onze kano te water te laten, dus we kunnen op het gras gelijk naast de auto de kano opbouwen.

We zijn inmiddels aardig handig geworden met de opvouwbare kano en hij ligt zo in het water. Het is wél even geleden dat we erin gevaren hebben en heerlijk om weer op het water te zijn. We kanoën de Jan Hozengracht uit naar de Dorpsgracht. De Dorpsgracht loopt door het buurtschap Zuideinde, dat ten zuiden van de dorpskern van Giethoorn ligt. Het is een pittoresk en waterrijk gebied.

Om de hoek met de Dorpsgracht komem we direct een fluisterbootje tegen. Het metalen schuitje horen we niet aankomen, maar boven de bewegwijzering en voorrangsborden hangt een bolle spiegel, die de gelegenheid geeft om de hoek om te kijken. We hebben geen voorrang en draaien na het bootje de Dorpsgracht in. Kleine hoge bruggetjes liggen over het water tussen prachtige vrijstaande huizen met rieten daken. Groene gazonnetjes rond de huizen reiken tot aan de beschoeiing aan de oevers van het water.

We twijfelen even over de richting waarin we de Dorpsgracht gaan bevaren, want verderop zien we alweer een fluisterbootje over het smalle grachtje aankomen. Er is in principe genoeg ruimte om elkaar passeren, maar we vragen ons af of er éénrichtingsverkeer geldt in de grachtjes. We keren om en gaan daarbij gelijk tegen de wind in, het is slimmer om de lange tocht daarmee aan te vangen dan af te sluiten. Opvallend in de grachten zijn de palen van de bruggetjes die in het water staan. Ze zijn getekend door het gebrek aan stuurmanskunst van anderen of preventief beschermd.

Giethoorn haalt met enige regelmaat het nieuws door de drukte. Er zijn zo veel fluisterbootjes te huur dat het druk kan worden op de leuke grachtjes, vaarten en sloten rond het dorp. Eenmaal op de meren en in de weerribben, onderdeel van het grotere Nationaal Park Weerribben-Wieden is er meer ruimte en kan ieder een andere kant op om het laagveenmoerasgebied te verkennen. Dit gebied wordt beheerd door Natuurmonumenten. Er zijn routes uitgezet langs de mooiste plekjes die met de kano kunnen worden gevolgd, alsook met een fluisterboot.

Nog tussen de huizen kunnen we vanaf het water bijna niet anders dan bij iedereen in de tuin gluren. De inwoners van Giethoorn moeten daar aan gewend zijn, en op voorbereid. We zien niet veel mensen in de tuin, terwijl het toch heerlijk weer is. Zijslootjes, die naar de andere kant van huizen leiden, zijn vaak afgezet of als privé gemarkeerd. Daar liggen dan ook de mooie motorboten van de bewoners. Linksom of rechtsom leidt de Dorpsgracht uiteindelijk naar een meer. Linksom komen wij uit in het meer Bovenwijde, langs het prachtig gelegen Smit’s Paviljoen, dat helaas nog gesloten is.

We volgen de linkeroever en zo een route die Giethoorn – B heet. De route wordt afwisselend met naambordjes en kleuren gemarkeerd en het is fijn dat we daarbij onze GPS met route bij ons hebben. Het is van een afstand sowieso een kunst om de weliswaar rood gemarkeerde hoge palen te zien waar je het meer kan verlaten om de weerribben in te varen. Verdwalen is bijna onmogelijk in het gestructureerde gebied en met de goede richting en de GPS is het helemaal eenvoudig navigeren en kunnen we optimaal van de natuur genieten.

Het landschap is zeker in de weerribben eigenlijk beslist niet natuurlijk. Het is vormgegeven door de grootschalige veenafgravingen in dit deel van Overijssel. De rietlanden worden nu in stand gehouden om een blijvende plek te bieden aan de vele dieren die daar goed in kunnen leven. We zien zwanen en ooievaars, eenden, meerkoeten en allerlei andere watervogels. Reigers en rietzangers verstoppen zich tussen het hoge riet, maar de kleine slootjes leiden daar vlak langs en geven toch een kans om ze te zien.

We stoppen even bij één van de kanokampeerplaatsen. Er mogen drie tentjes staan. Boven de natte veengrond is een klein houten platform gebouwd waar krap één tentje kan staan. Er zijn verder geen voorzieningen, behalve een smalle steiger als aanlegplaats en een eenvoudig bankje, waar we even lunchen. Om ons heen strekken de riet- en weilanden zich uit. Er passeren regelmatig fluisterbootjes, kano’s en kayaks en er wordt vrolijk gegroet. De zon maakt het meer dan aangenaam warm dus ook wij gaan vlot weer het water op.

Het rondje Giethoorn B laten we aansluiten op Giethoorn A waarmee we in een grote boog rond Giethoorn varen. De tocht leidt zo helemaal rond dit gedeelte van het Nationaal Park dat een beetje afgezonderd ligt van het grote aaneengesloten deel van het Nationaal Park tussen Zwartsluis en Ossenzeil. Toch kunnen we zo 18 kilometer aaneen kanoën, waarmee we op ons gemak 5 à 6 uur zoet zijn. Goed voor een heerlijke dag in de natuur.

Terug in Giethoorn zijn we pas na sluitingstijd van de meeste verhuurbedrijven. Ook langs de Jan Hozengracht ligt nu weer een lange rij fluisterbootjes aangemeerd, klaar voor Hemelvaartsdag, waarop Giethoorn dit jaar weer het nieuws heeft gehaald door de drukte. Het is misschien wel hemels, maar de vaart zit er beter in op een doordeweekse dag in de coronacrisis. Dan is dit wel zo’n plek die na al onze buitenlandse reizen ook Nederland weer van z’n mooiste kant laat zien en gelijk afgestreept op de bucket list kan!