In de bus vanaf de grens van Nepal, richting Kathmandu – een rit van 7 uur over hobbelige wegen langs steile afgronden in een bus waarin en waarop nog 60 man meerijden – stoot ik Jiska aan. “Dan hebben we dadelijk een koele kamer in een hotel met zwembad, een badkamer met bad en een groot, zacht bed met een mooi rood satijnen dekbed, waarop rozenblaadjes zijn gestrooid.
We zouden er waarschijnlijk niets van moeten hebben, als bleek dat die beschrijving werkelijkheid zou zijn geworden. Ik heb nog nooit een satijnen dekbed gehad, maar ik betwijfel of het wel zo lekker slaapt. Als het zo lekker sliep dan had toch vast iedereen er één? En op blaadjes in bed zit, of lig, ik ook niet echt te wachten denk ik, hoe romantisch dat dan ook mag zijn. Een bad is leuk, maar in de tijd dat het vol loopt had je al heerlijk kunnen douchen. En een zwembad bij je hotel wordt vaak toch in beslag genomen door een paar bejaarden die baantjes trekken.
“Helemaal niet nodig!” is dan de conclusie van de gedachten die je weer genoeg hebben afgeleid om je over zeker een kwartier aan hobbelige wegen te helpen. “Zo is het eigenlijk wel best”, is de gedachte die je tot in de kamer van je hostel brengt. Daar laat je, drie trappen hoger, je tas vallen waar je staat en plof je op je keiharde matras bedekt met groezelig linnen. Een douche op je kamer is de maximale luxe; je hoeft ’em niet te testen om te weten dat ‘ie koud is.
Ons satijnen dekbed is beeldspraak voor onnodige luxe dat een ongemakkelijk moment kan verlichten door het vooruitzicht. We bestrijden de extremen met elkaar. Als we tijdens de Annapurna trek even helemaal klaar zijn met lopen, stellen we ons een 4WD voor, met zachte banken waarop je uiterst relaxt bij de volgende bestemming aankomt. Blijkt een straattentje slechts een mager maal te presenteren, dan dromen we van een luxe buffet, waar je kan opscheppen tot je beide handen nodig hebt om je bord te dragen. Omdat we na zo’n buffet weer altijd smerig vol zitten en een 4WD alle charme van de tocht zou ontnemen, zijn we dan weer helemaal tevreden met de situatie zoals die is.
Waarom verlangen we eigenlijk naar luxe? Tijdens onze reis door Azië beseffen we vaak hoe goed we het in Nederland hebben en hoeveel luxe er in ons land is. Het is luxe, want we hebben het niet echt nodig. Wat ons betreft in ieder geval niet. We hebben nog niet onder een satijnen dekbed geslapen en zijn uiteindelijk prima tevreden in een aggenebbes bus/kamer/restaurant!
Blijf op de hoogte!
Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten
