Reizen lijkt de manier om helemaal bij te komen. Niet haasten, geen planning en geen werk. Klopt, maar het is niet altijd even relaxed, bijvoorbeeld op deze slechte slaapplekken.
Op onze vlucht naar Beijing krijgen we het niet voor elkaar om te slapen. Het enthousiasme van de reis die ons te wachten staat is nog vers. Een moeder probeert tevergeefs haar kind stil te krijgen door het gangpad op en neer te lopen. Het lukt ons niet om, zoals de gemiddelde Chinees, in elk denkbaar scenario te slapen. In de loop van de eerste dag in Beijing ben ik al aardig ingeburgerd; in de metro val ik bijna staand in slaap terwijl het dan juist zaak is om de slaap nog even te rekken. Gelukkig vallen we ‘s avonds in het hostel weer als een blok in slaap.
Jiska wekt me midden in de nacht in een huis van modder met een dak van gras, waar een plafond van dekzeil het sjiekste interieurdeel is. We zijn op het Annapurna Circuit en Jiska heeft op onverklaarbare wijze de spin gehoord die ter hoogte van mijn voeteneind over de muur kruipt. Als ik hem doodgeslagen heb en de deur uit heb gegooid tel ik niet minder dan 400 schaapjes voor ik weer in slaap val.
In Kathmandu krijgen we een kamer toegewezen die voorheen fungeerde als bagageruimte. We slapen onder een golfplaten dak dat niet helemaal is afgesloten. De eerste nacht horen we getrippel op het dak. Misschien katten? Het getrippel gaat wel erg snel, en al gauw komen we er achter dat er ratten op ons dak lopen. Eén keer hangt er zelfs een rattenstaart over de golfplaat heen en zien we de rat gelukkig nog net niet naar beneden vallen. De eigenaar van het hostel geeft als tip om tegen de golfplaten te slaan zodat ze weg gaan. Als ik ‘s nachts wakker lig van het geluid en Jiska, met haar oordoppen in, lekker ligt te slapen, bedenk ik me dat ik het best mijn pet tegen het dak kan gooien. Na een harde klap tegen het dak valt de pet op Jiska haar gezicht, die wakker schrikt in de veronderstelling dat er een rat op haar hoofd is gevallen. Na mijn verontschuldiging voor het beperkte vooruitdenken is het helder: dit is de winnaar van de slechte slaapplekken.
Als we voor de vierde keer in Thailand komen, slapen we weer in Your Place Guesthouse. We kiezen een kamer zonder airco, dus met de ventilator aan stappen we ons bed in. Na een paar uur hebben we al spijt van de goedkope keuze. We liggen allebei wakker van de warmte. Zelfs met de ventilator aan, die de overkant van de onmiskenbaar kleine kamer niet haalt, liggen we te zweten in bed. De volgende dag besluiten we toch maar naar een kamer met airco te verhuizen, zodat we de volgende nachten lekker onder een dekentje kunnen liggen en we fijn kunnen slapen.
Wat is jouw slechtste slaapervaring op reis?
Blijf op de hoogte!
Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten
