Sneeuwscooter rijden in Lapland

In Lapland wordt hard gewerkt om het land begaanbaar te houden tijdens de koude wintermaanden. Er zijn meters sneeuw te verwerken om wegen vrij te houden voor auto’s. Veel mensen hebben daarom een alternatief: de sneeuwscooter. Hét offroad voertuig om mobiel te blijven in de sneeuw. Niet alleen is dat praktisch, er is ook veel lol aan te beleven. Daarom bieden veel touroperators het aan en gaan wij er ook voor: sneeuwscooter rijden in Lapland.

Bij Harraniva, in de buurt van Muonio, staan rijen sneeuwscooters te wachten op toeristen zoals wij. Vanaf het complex vertrekken meerdere keren per week tochten over sneeuwscootertracks in de omgeving. We kiezen voor een trip van 30 kilometer met één sneeuwscooter voor ons tweeën. Als we ons in de winteruitrusting hebben gehesen die verstrekt worden bij deze tour, staan de sneeuwscooters staan al voor ons klaar. We krijgen kort uitleg over de werking van de scooters en de gebaren die we hanteren om te communiceren over starten, rijden, remmen en stoppen.

Een gedeelde sneeuwscooter bevalt ons goed. Dat je niet beiden het hele stuk kan sturen, biedt ook gelegenheid om te genieten van de omgeving; een met sneeuw bedekt en door vrieskou verstild landschap. Achterop is het wel koud en merk je meer van hobbels in de weg; ingrediënten voor een avontuurlijke rit, zeker met -20°C. De bestuurder heeft verwarmde handvaten om de handen aan te warmen en krijgt het warm van het besturen van de sneeuwscooter. Sturen is goed te doen, zeker op de al eerder bereden paden; koud krijg je het hooguit door de wind bij hoge snelheid. Bovendien delen we de kosten en betalen zo € 100 per persoon.

Je bestuurt een mechanisch sneeuwmonster. De kracht van de motor lijkt net zo uit verhouding tot het voertuig als bij een sportmotor. Als bestuurder ga je erover. Schijnbaar hebben we op onze sneeuwscooter niet zo’n gevoelige gashendel, maar het is goed mogelijk om de ski’s van de grond te tillen als je de gashendel vanuit stilstand gelijk een beetje verder indrukt. Alleen in echt diepe sneeuw kan je, door te scherp sturen, jezelf ingraven, verder is er weinig opgewassen tegen het motorisch geweld.

We razen over bevroren meren en laveren tussen met sneeuw bedekte dennen. Heuvels worden met gemak bedwongen en voor we het weten vinden we ons op een heuvel met een breed uitzicht op de uitgestrekte bossen. Aan de horizon zien we het licht van de zon, die verder echter verborgen blijft tijdens de poolnacht.

Net zo makkelijk, maar langzaamaan steeds een beetje kouder, werken we ons weer een weg terug naar Harraniva. We stoppen af en toe om de groep weer dicht bij elkaar te krijgen, maar nemen daarna wat afstand om de snelheid op te kunnen voeren. Zo knallen we nog een keer een meer over, zo snel als we durven en kunnen met de opstuivende sneeuw in ons gezicht.