Thuis

Thuis pikken we de draad van gewoon leven langzaam weer op. We burgeren weer in aan gaan weer aan het werk. Het blijkt best een uitdaging om het reizen voor even achter ons te laten.

De reis is inmiddels alweer zo lang geleden dat je er niet meer in elk gesprek aan mag refereren. Terwijl herinneringen zich nog altijd te pas en te onpas aan ons opdringen. Fiets je door een drukke straat en haalt iemand op een gevaarlijke manier in, dan denk je aan Nepal, waar dat heel normaal is. Kookt er wat over, dan denken we terug aan de viering van het Hindoeïstisch nieuwjaar in Sri Lanka, waar traditiegetrouw kokosmelk wordt overgekookt op een houtvuur in de woonkamer. Het mooie is, dat de dingen die we in Nederland doorgaans irritant vinden, met reisherinneringen goed te relativeren zijn.

Een beetje tegen onze zin, dwingt het werkende bestaan ons om er wat minder vaak op uit te gaan. Werk is een uitzondering op de regel: met reisherinneringen is het juist lastig om werkdagen te relativeren. Er wordt veel en hard gewerkt in Nederland! Het enige wat we er van kunnen maken, is dat we het met z’n allen ook goed voor elkaar hebben. Alles is geregeld. Soms vragen we ons alleen wel af of we wel genoeg tijd vrijmaken om er ook een beetje van te genieten.

Om niet teveel mensen in onze omgeving te vervelen, maar stiekem ongeremd door te genieten van de reisherinneringen, laten we foto’s printen in albums en op posters. We kleden het huis aan met de beelden die ons doen terugdenken aan hoe het ook kan. En stiekem denken we dan soms ook weer vooruit, aan de toffe reizen die we nog kunnen en willen gaan maken!