Met het jaar alweer een paar weken onderweg maken we ons op voor een reis achter de zon aan. Via bekende bestemmingen voor nieuwe avonturen zullen we zuidwaarts reizen, zover als goed voelt. De eerste bestemming: Peniscola! Een toeristisch vestingstadje aan de oostkust van Spanje.
Via Midden-Frankrijk volgen we snelwegen zuidwaarts om kou en sneeuw achter ons te laten. Dat doen we niet zonder ons – onderweg in de warmte van de auto -even in Lapland te wanen, als we de winterse landschappen in het Centraal Massief doorkruisen.
Dezelfde dag rijden we langs de Pyreneeën. Daarvóór even harde wind die zich, afgebogen door het gebergte, een weg van de Atlantische kust naar de Middellandse Zee baant. Niets om ons zorgen over te maken, want ons kleine campertje vangt niet zoveel wind en de dakkoffer hebben we deze tour thuisgelaten.
We hebben wel onze Spaanse gasfles bij ons, aangekoppeld met een klein restje butaan. We kochten deze pre-corona om met een volle fles door te kunnen reizen naar Marokko. Inmiddels is ‘ie bijna op en hopen we hem hier weer om te kunnen ruilen. Dat blijft een handig attribuut voor nu en eventuele volgende reizen naar Spanje en Marokko.
Omdat het donker wordt, maken we een eerste tussenstop op een camperplaats, dichtbij de snelweg. Er staat dan al een mooie rij campers, waar voor ons nog wel een plekje tussen is. Het is weer als vanouds, relaxt in onze eigen campertje, bekend met onze eigen spulletjes en zorgeloos op een plek die er voor bestemd is. De verzameling campers is divers, maar we zijn zoals vaak weer de kleinste van de groep.
Het is wel zonnig ‘s ochtends, maar beslist nog niet warm. Geen probleem, want we rijden verder en hebben de auto zo opgewarmd. Bovendien blijft het nog best een tijdje hetzelfde zonnige weer. Tot we dichterbij onze bestemming komen, waar het bewolkt is. Het mag de pret niet drukken en zeker niet het gevoel van vrijheid dat we ervaren door ‘zo even’ naar Spanje te kunnen rijden.
Al vanaf de snelweg is het allemaal mooi. De vlag van het land past hier goed bij de kleuren van het landschap. Er zijn veel rode en gele tinten in de grond en bebouwing. Ook zien we enorme mandarijnenplantages, waar de takken doorbuigen van de hoeveelheden vruchten die eraan hangen. Mijn citrusvruchtenkleptomanie wordt weer getriggered, maar er staan hekken, waar we bovendien met 120 kilometer per uur aan voorbij razen.
Op de camping moeten we ons even installeren. Hier zijn we zonder twijfel de kleinste camper. Er staan joekels van campers met pensionado’s zij aan zij geparkeerd. Daartussen hebben nog het één en ander op te ruimen en schoon te maken om een beetje mee te kunnen delen in de luxe. We vullen de watertank en testen de Starlink-schotel. Dan pakken we de fietsen en maken een klein tochtje naar het dichtstbijzijnde dorpje: Peniscola. Met vrienden maken we er gelijk een mooie eerste middag van! De eerste tour van 2023 is nu écht van start!
Blijf op de hoogte!
Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten