Turtle Watch Rekawa

Twintig jaar geleden besloten de oprichters van het Turtle Conservation Project (TCP) over te gaan op een nieuwe strategie. In plaats van eigenhandige bescherming van de zeeschildpadden werden de twintig meest beruchte stropers ingehuurd om dit te doen. We zijn eigenlijk alleen verkocht door het idee, voor we überhaupt een schildpad hebben gezien.
De meeste ex-stropers worden nu in shifts van 6 uur ingezet om het strand 24 uur per dag te beschermen tegen menselijk gevaar en, waar mogelijk, andere gevaren, zoals (zwerf)honden, varanen en soms zelfs de zee. Twee ex-stropers zijn geschoold tot gidsen en kunnen zelfstandig toeristen begeleiden naar de zeeschildpadden, dit wordt sinds 1996 gedaan. Sinds 2012 werkt het team van nestprotectors geheel zelfstandig als de stichting Nature Friends Rekawa, een project voor en door de lokale gemeenschap.

Dat loopt nog lang niet altijd helemaal soepel. Taalbarrières, cultuurverschillen en geldtekort bemoeilijken de interactie tussen locals, toeristen en natuurbeschermers en daardoor de bescherming van de zeeschildpadden. Het Turtle Conservation Project is dan officieel ontbonden, het houdt nog steeds een oogje in het zeil om te zien of de nestprotectors wel aan hun verantwoordelijkheden voldoen. Onder de titel Turtle Watch Rekawa werken de TCP, vrijwilligers en locals samen aan een steeds betere kwaliteit van nestbescherming en ervaring voor toeristen.

Daar kunnen wij bij helpen. We besluiten, al is het maar kort, om tien dagen aan te sluiten bij de vrijwilligers van de Turtle Watch. We slapen daarom in de homestay van Mama Daisy, waar ze ook nog driemaal daags een heerlijke maaltijd voor ons bereidt. ‘s Ochtends slapen we wat langer. ‘s Middags doen we allerhande klusjes tot we ‘s avonds weer present zijn om toeristen te ontvangen bij het Visitor Centre, waar de toeristen worden verzameld voor ze het strand op mogen om schildpadden te gaan kijken. Dit is waar het vrijwilligerswerk gewoonlijk uit bestaat.

Welke soort schildpadden er op dit strand komen (vijf verschillende, maar in april vooral de groene schildpad), hoeveel eieren ze leggen (100 tot 150), hoe lang dat duurt (het eieren leggen zo’n 15 minuten, het nestelen zo’n 2 uur) en hoeveel schildpadden dat uiteindelijk oplevert (na 24 uur 1 per 100 eieren, volwassen worden er maar 1 uit 1000); het zijn allemaal weetjes die we snel oppikken van Imke en André. Zij zijn de onwijs gezellige Program Managers die voor een jaar zijn aangesteld om het project te begeleiden. Naar hun voorbeeld begeleiden we toeristen over het strand en doen we ons best de lokale gidsen een beetje te ontlasten of zelfs van een voorbeeld te voorzien. Dat valt niet altijd mee. Soms zijn er meer dan 50 toeristen op dezelfde avond.

We sluiten de tien dagen een beetje moeier dan we ervoor waren af, vol respect voor André en Imke die hier al 6 maanden min of meer de kar trekken. Maar we zijn zeker ook voldaan. Jiska’s schildpadden van aangespoeld afval sieren het Visitor Centre, het strand hebben we ingedeeld in genummerde zones en de website voor de Turtle Watch kan bijna online (wordt vervolgd). Kortom, we zijn zomaar een hele ervaring rijker (en dan hebben we het nog niet eens over het toch wel bijzondere feit dat het inmiddels heel normaal voelt om elke avond minstens één 1,5 meter lange, 150kg wegende groene schildpad te zien nestelen)!