Tussen reizen en vakantie in

geschreven door Pim op 27 november 2013

Jiska wilde vrijheid, Pim de wereld zien. Eén van onze vrienden merkte op: “de één wil vakantie, de ander reizen”. Zo zwart-wit is het niet; samen doen we iets wat er tussenin zit. Met een gezonde dosis heimwee en duizenden kilometers achter de rug zijn we vandaag 3 maanden onderweg!

De schijnbaar eeuwige zomer waar we in zitten, doet een beetje vergeten dat het in Holland inmiddels bijna winter is. Via Skype horen we dat het er goed weer is: “ik hoefde vandaag geen wanten aan!”. Klinkt goed! Ik zal jullie leed besparen door het lokale weerbericht voor me te houden.

Blinde paniek

Eén ding is duidelijk, over het weer kunnen we niet klagen. Omdat we Hollanders zijn, doen we dat toch. We schrijven een stukkie over de overstromingen en een supertyphoon. Weliswaar opvallend weer, maar wij kunnen verkassen naar een plek waar de zon weer schijnt en hebben dus eigenlijk nergens last van.

Dat is het mooie van reizen, je kunt gaan waar je wilt. Schijnt de zon te weinig? Begint de omgeving te vervelen? Is de kamer te duur of de matras te hard? Dan gaan we toch ergens anders heen! In Nepal waren we 16 dagen vogelvrij, tijdens onze trek door het Annapurna gebergte. In Vietnam reden we elke weg in die we mooi vonden, op onze scootertrip rond Hanoi. De trein bracht ons na Hoi An in één nachtje weer in de zon, in Saigon. Maar, je voelde ’em al komen, ik houd nog even vol dat ‘elluk voordeel zun nadeel heb’ dus ik ga weer even klagen.

Ieeeuww

Met je hebben en houden, zijnde 15 kilo in twee tassen, op je rug en buik, mag reizen ook wel een inspanning genoemd worden. Zeker bij – ach, wat zijn we zielig – 28°C. Dan strand je wel eens op een plek die eigenlijk helemaal niet bevalt, maar in ieder geval een plek is. Een soort Maria en Jozef (voorlopig zonder ‘t koningskind, maar in een poging de maanden een beetje bij te houden ga ik alvast voor de kerststemming); de dieren in de stal een paar ratten op een golfplaat die voor plafond moet doorgaan of de kindervuistgrote (woord van het jaar 2013, kan ‘t nog?) spin die jullie deed griezelen. Het leed tot zoveel medelijden van het thuisfront dat een gulle gever ons een coupon gaf voor 1 gratis rattenvrije nacht. Thanks! Een ander wreef het er nog even in en liet ons nog even doorgriezelen (zie hiernaast). Ook bedankt!

Dus wil je ook een beetje vakantie. Bram en Femmy lieten zien hoe dat moet. In een snelcursus vakantie vieren cruisden we 3 dagen ‘in style’ over de Ha Long Bay, deden we elke dag minstens twee terrasjes en daarop minstens evenzoveel biertjes. Dat we in de afgelopen jaren steengoed zijn geworden in het in één oogopslag zien wat de beste deal is op een menukaart, mochten we even vergeten. In een goed hotel worden je tassen voor je naar boven getild, wordt de kamer schoongemaakt en is er gratis ontbijt met fruit en water (dat laatste scoort ook goed bij moeders). Genieten, met de broekriem gevierd (nog losser en m’n broek zakt er van af) en de hand van de knip.

De miljoenen Dongs vlogen onze zakken uit. En terwijl we Bram en Femmy uit stonden te zwaaien, begrepen we dat er op zeven vette dagen, zeven magere moesten volgen. De Mekong Delta en Phu Quoc eiland beloofden een somber vooruitzicht.

Niets blijkt minder waar. Een homestay op een eiland in de Mekong heeft misschien geen sterren; het lokale gerecht waarvoor je op een ééndagstour moet bijbetalen, vind je ‘all-in’ op je bord. De local bus zet je weliswaar op een schimmig busstation ver van het centrum af, in de buurt is altijd wel een terrasje waar, door de ongunstige ligging, het bier goedkoop is. Kers op de taart: Phu Quoc eiland waar een lange wandeling naar het dichtsbijzijnde stadje over het strand kan en een bungalow op nog geen 200 meter van het strand maar $15 dollar per dag kost. Reizen op zijn best is iets tussen werken voor iets beters en betalen voor het beste. Dat is wat we voorlopig nog even volhouden.

P.S.: Ik heb daardoor ongelooflijk veel tijd om na te denken, dus ja, ik ben wellicht wat filosofischer geworden. Of ik ook wijzer word – of belangrijker, of jullie dat er van worden – mogen jullie beoordelen.