De konoba is een typisch Zuid-Kroatische traditie. Wat ooit begon als een wijnkelder waar ook altijd wat te eten te vinden was, werd een plek om met de familie te drinken, eten en samen te zijn. Dat groeide uit tot een culinaire traditie die we als toerist terug kunnen vinden in de kleine restaurantjes langs de uitgestrekte kusten van de zuidelijke delen van het land. Ze worden vaak gerund door families, met kleine kaarten met lokale gerechten, al lijkt het er soms wel op dat bijna alle restaurants voor toeristen door willen gaan voor konoba.
Dat klinkt als een goede vakantie: twee weken op Korčula, een eiland in de Adriatische zee voor de kust van Zuidelijk Kroatië. Dat is ‘t ook. En het weer is er ook naar, met vooral veel zon en temperaturen tegen de 30°C. We varen over en vinden een fijn plekje op een camping. Van daar uit ontdekken we een stukje van het eiland.
We kiezen Camp Potirna, één van de twee campings op de westpunt van het eiland. Daar komen we net ná de zomerdrukte. Het is formeel nog één van de laatste dagen van het hoogseizoen. De prijs voor een nacht is zo’n €16 – goedkoop genoeg. Er is prima sanitair, een koelkast, een beetje WiFi en een zwembad. En misschien nog het belangrijkst: schaduw. Er staan een paar andere kampeerders. Zo is er plek genoeg om nog drie keer te wisselen tot we er zeker van zijn dat het Starlink internet een storing heeft. Als die storing weer voorbij is, hebben we een uitstekende plek om langer te blijven en tussen het nodige werk leuke uitstapjes te doen – of andersom .
We beperken onze bewegingen aanvankelijk tot de directe omgeving. Dat bevalt weer goed, na de vele kilometers die we door Slovenië en Kroatië aflegden. Het dichtstbijzijnde stadje met supermarkt en restaurants is het havenstadje Vela Luka, op 10 minuutjes rijden, waar de ferry naar Korčula vanaf Split ons ook bracht. We komen er nog meermaals, onder andere om te duiken in Kroatië op Korčula. Eén keer besluiten we op de fiets langs het stadje te gaan en zijn daarna gelijk even genezen van het klimmen terug.
Haven van Vela Luka
Vela Luka heeft alles wat je van een havenstadje met een kleine jachthaven mag verwachten. Rondom het baaitje waaromheen het stadje ligt, slenteren we langs de winkeltjes, konoba’s en barretjes. Het gaat er kalmpjes aan toe tussen een mix van locals met wat vergrijsde toeristen. Precies aan de andere kant van het baaitje, waar de watertaxi ons een stuk sneller had kunnen brengen, vinden we een plekje bij Konoba Mirakul, om een paar visgerechten te proberen.
Het werkschema, dat het dagritme tijdens de twee weken op Korčula bepaalt, laat op veel dagen toe dat we tussen werkzaamheden in de ochtend en middag een paar uur op stap kunnen. Bij de hitte van dat moment hoort de verkoeling van de zee, dus zoeken we met regelmaat één van de vele baaitje op. Alleen al rondom de westpunt van het eiland zijn er talloze strandjes in inhammetjes tussen de rotsen. Vaak zijn het kiezelstranden waarbij het in zee opletten is met zee-egels. De duikbrillen en snorkels gaan mee, want er is bijna altijd wel wat te zien onder water.
Om iéts meer van Korčula mee te krijgen, besluiten we op een bewolkte vrije dag helemaal naar de andere kant van het eiland te rijden. Daar ligt het stadje Korčula, waarnaar het eiland vernoemd is. We parkeren even buiten de stad en lopen het laatste stukje tot het centrum. Daar mengen we ons in een stroom toeristen die achter gidsen aan door de historische stad geleid worden. Als we het geslenter moe zijn slaan we af, om via trappetjes in een wir-war van steegjes en straatjes te verdwalen.
Zicht op Korčula
Er is vanalles te zien in – en, aan de gidsen te zien, vertellen – over het stadje. Zo zijn er oude stadsmuren en gebouwen en een stratenplan waar een bijzonder verhaal achter zit. Er is zelfs een claim to fame gaande die zegt dat dit de geboorteplaats van de ontdekkingsreiziger Marco Polo was. We hebben echter geen gids en ons huiswerk niet gedaan.
We worden bovendien afgeleid door de veerhaven die het stadje blijkt te hebben. Het lijkt de mogelijkheid te bieden om het eiland te verlaten op een andere manier dan we gekomen zijn, wat altijd punten scoort voor een roadtrip, die ook weer moet volgen op deze twee weken op Korčula. Een wandeling, die toevallig ook langs een rustig restaurant voert, brengt ons bij de haven, net buiten het centrum, waar inderdaad een auto ferry vertrekt. Daar komen we aan het eind van de twee weken op Korčula terug voor het vervolg van onze reis!
Blijf op de hoogte!
Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten
