Met een goed paar nieuwe hardloopschoenen vond ik in de loop van de zomerperiode op het Franse niet-zo-platteland de weg naar een nieuwe hobby. Met een goede opbouw lukte het de afstanden te verlengen totdat een serieuze training voor een marathon in bereik kwam.
Wat begon met rondjes die kleiner waren dan een doorsnee avondwandelingetje, werden grotere afstanden. Het leuke daaraan: de omgeving nog wat verder verkennen. Op vroege ochtenden leerde ik waar de herten uithingen. Op verborgen veldjes weggestopt in het bocagelandschap graasden ze, soms met een kalfje of twee. Ook hazen en zelfs hoppen lieten zich in alle vroegte soms verrassen door een hardloper.
Voor vossen moest ik vroeg zijn, maar verder waren ze minder subtiel. In pasgemaaide velden zochten ze langs de mechanisch geharkte rijen gras ongestoord een maaltje bij elkaar. Soms compleet met een karakteristieke muizenduik. Daarbij lag de nadruk wel op ongestoord: bij de eerste tekenen van mensen schoten ze weg. Voor een stille hardloper duurt dat precies lang genoeg om het meer dan de moeite waard te maken om weer op pad te zijn.
Tot een serieuze voorverkenning voor een traject voor de marathon kwam het niet. De afstanden in die trainingsperiode waren niet groot genoeg om op verder gelegen paden te komen. Hooguit op dagen waarop de benen beter af waren met een fietstocht kwam ik op een deel van wat nu de route moet worden.
Want – dat moet ik erbij vertellen – een officiële Marathon van Murat is er (nog) niet. Sterker nog: hardlopen als een hobby lijkt voor maar een handjevol mensen rond Murat een optie. Strava – een populaire app voor sporters – heeft een heatmap waarop de meest gelopen routes duidelijker worden gemarkeerd. Murat ligt op die kaart in een soort blinde vlek, al zijn er wel enkele korte segmenten te vinden die door andere hardlopers zijn gemarkeerd.
De route
Het plan wordt dus onderstaande route die ik zelf heb uitzet, met een beetje kennis van de omgeving en nog een paar kansen om nieuwe delen te verkennen. Er volgen nog een laatste langeduurtraining van 32 kilometer en in relatieve rust wat kortere trainingen. Dan is er gelijk gelegenheid om het heuvelachtige terrein weer wat meer in de benen te krijgen.
Want tussen de zomer en nu vond een groot deel van de training in Nederland plaats. In Drenthe was geen heuvel te vinden, maar lieten hertjes zich wel zien. Rond Den Haag deden de duinen dienst, met een paar fijne heuveltjes op een kilometer of 3 van huis die ook in te passen waren in duurlopen van 24 tot 28 kilometer langs de kust.
Dat moet genoeg zijn. Beter dan nu stond ik er in ieder geval niet voor, richting een marathonpoging. De route van een kleine 43 kilometer moet alleen nog rond worden gelopen. Met naar schatting zo’n 450 meter klimmen en net zoveel dalen dé uitdaging voor eind oktober. Moet lukken.
Blijf op de hoogte!
Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten
Reacties
Heel leuk Pim, jammer dat ik je niet kan aanmoedigen.
Succes en we volgen van afstand!!
Succes zet hem op!!
Schitterende omgeving. Geniet van deze uitdaging. Succes
Heel tof!! Mooie route zo. Zet ‘m op!