Dat de ramblas nog een andere definitie kent dan de bekende hoofdstraat in Barcelona wordt snel duidelijk als we de kaart in de omgeving van het dorpje Úrcal bekijken. Hier heet elke kloof een rambla, waarover je evenzogoed kan flaneren, maar dan zonder publiek.
In alle rust lopen we naar de Rambla de la Fuensanta vanaf de camperplek bij Cortijo Rosa Bonita. Het is nog niet halverwege de ochtend en de temperatuur is een aangename 20°C onder de blauwe lucht en al felle zon.
De rambla is een smalle zandvlakte tussen de omliggende heuvels, die omhoogleidt als een uitgesleten kloof. Bij hevige regenval kan het water zich hier verzamelen, net als in alle omliggende kloven, die zich hier allemaal grofweg van noord naar zuid uitstrekken.
Voor ons is er weinig (oppervlakte-)water te ontdekken, maar het is onmiskenbaar soms anders. De aanwezigheid van water wordt opportunistisch gebruikt op kleine stukken akkergrond, veelal met olijfbomen en amandelbomen en overal buizen die als irrigatiesysteem dienen.
Maar ook de natuur maakt gretig gebruik van deze relatief natte delen van het land. Er groeit lang riet en het is druk met allerlei vogels. De waterloop lijkt ook wat wildgroei te bewerkstelligen op willekeurige plekken langs de rambla. Er groeien her en der olijf- en amandelbomen. Van de laatsten plukken we een zakje noten die nog van vorige jaren aan de bomen hangen.
Het geluk wil dat we ook een volle sinaasappelboom treffen, waarvan we het aanlokkelijk oranje fruit niet kunnen laten hangen. We proeven ter plekke en plukken dan twee kilo voor de rest van de week. Het is gelijk een goed moment om wat te drinken in de schaduw, want het is inmiddels warm aan het worden en het maakt de tas waar die kilo’s bij moeten weer wat lichter.
Zo vinden we onze weg noordwaarts waar de kloof zich vernauwt tot Barranco de los infiernos; een waterval, die droog staat. Van daar zoeken we een weg naar La Fuensanta, een dorpje – of wat er van over is; niet veel meer dan ruïnes van huizen rond een oude hermitage. Er naast staat een oude Renault 4, versleten en vernield in een ingestorte garage.
Iets oostwaarts volgen we de route van Wikiloc in de Rambla de Los Habares, die weer zuidwaarts leidt, uiteindelijk helemaal tot Úlcar. Hier schiet elke 100 meter een koppeltje hoenders vlak voor ons weg, onder luid gefladder, wat ons telkens doet opschrikken. We zien ook een groepje wilde geiten, die zich gauw – en alsof het niets is – uit de voeten maken tegen de steile wanden langs de waterloop.
Even voorbij Cortijo Rosa Bonita volgen we een weggetje uit de kloof naar de asfaltweg, die er bovenlangs terugleidt. Zo kunnen we deze wandeling van ongeveer 13 kilometer in zo’n 4 uur rondmaken.
Blijf op de hoogte!
Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten
