Groen als gras, wat betreft reiservaring, staan we in Beijing. Een wereldstad die we niet alleen door een jetlag niet helemaal kunnen bevatten, maar ook door de bizarre omvang en drukte. Enthousiast komen we de Verboden Stad uit, iets waar we in geuren en kleuren over kunnen vertellen. Maar daarna doen we iets wat we voorlopig even voor onszelf zullen houden.
Ik geef gelijk toe dat ik zo mogelijk nog iets groener dan gras was. Mijn reiservaring beperkte zich zo ongeveer tot de eenvoudige zomervakanties naar Frankrijk. Een reis leek mij dé kans om heel veel nieuwe leuke mensen te ontmoeten. Zonder twijfel ga ik dus in op een uitnodiging van een paar Chinezen die ons op de hoek van een straat in Beijing aanspreken. We gaan samen een biertje drinken.
Jiska is er niet zo happig op om achter in een klein cafeetje en een zo mogelijk nog kleiner kamertje in te gaan waar niet meer in past dan wij, de drie Chinezen, een bank, salontafel en TV. We bestellen een pot thee en bier. Heineken? Nee, liever een Chinees biertje proberen! Ik krijg een Tsingtao bier, waarbij de Chinezen me vertellen dat de naam eigenlijk een afkorting is voor This Shit Is No Good Try Another One. Het volgende rondje drinken we alsnog geïmporteerd Heineken bier.
Diezelfde ronde gaat de karaoke set aan. Zij zingen wat Chinees en ik zet in bij de Backstreet Boys. Genieten. Jiska ontdooit een beetje bij haar kop thee en we hebben een leuk gesprek over studie, werk, inkomen en de grote verschillen tussen Nederland en China. Dan wordt ook duidelijk dat dit geen arme jongens zijn. Ze studeren naar eigen zeggen allemaal en geen van hen doet dat in Beijing. Ze hebben vakantie en nemen het er van. Dus er wordt nog een biertje besteld.
We besluiten dat het na dit biertje wel weer mooi is geweest. Een tweede pot thee hoeft er ook niet te komen. We willen nog de stad in. Als m’n biertje op is vragen we om de rekening. Die krijg ik, met het verzoek of ik hem ook geheel voor mijn rekening wil nemen. “Dat lijkt me een beetje onredelijk”, zeg ik, “gezien jullie met z’n drieen zijn, en wij met z’n tweeen”. Maar joviaal voeg ik er aan toe dat we hem dan wel kunnen splitten. Afgerond rekenen we 400 yuan af.
Op straat rekenen we even terug, want aan de nieuwe munt zijn we nog niet helemaal gewend. De pot thee en drie biertjes blijken, zoals de snelle rekenaar misschien al doorhad, flink duur te zijn geweest. Jiska’s voorgevoel was goed en we zijn opgelicht. Da’s jammer en voelt even beschamend, maar al snel ook weer beter; het was maar geld en eigenlijk nog niet eens zo heel veel. Wel worden we gelijk een stuk terughoudender tegenover vreemden. Dat die terughoudendheid eigenlijk goed is, is wél echt jammer!
Laatste berichten
Blijf op de hoogte!
Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten
