Met de verrekijker en telelens altijd binnen handbereik, trekken we er graag op uit om wildlife te spotten. Zo ook in Scandinavië. We doen ons best om zoveel mogelijk van dieren te zien, om later in de boeken na te gaan wat er vloog, vluchtte of voorbij schoot. Het blijkt hier best een opgave, maar we houden ervan: wildlife spotten in Scandinavië.
Al op de eerst avond vangen we een glimp op van een vrouwtjes eland, die ongestoord staat te grazen in de berm van de weg waarop wij een kampeerplekje zoeken. We laten haar schrikken en zien dan enkele dagen weinig wildlife in het zuiden van Zweden. Op een vosje na, dat gauw wegduikt als de lens op hem wordt gericht.
Meer in het noorden van Zweden zien we meer kansen. We rijden de ‘Wildernisroute’ op; een weg door het gebied met de meeste bruine beren ter wereld, die zich, zo leren wij, prima kunnen verstoppen. Aan het einde van de weg hebben we alleen een paar flinke kraanvogels laten schrikken, die wij daar ook niet hadden verwacht. Ook iets dat veel weg had van een Laplanduil hadden we graag wat beter gezien. Wij rijden verder noordwaarts voor meer kansen.
Wildlife of niet, het zijn wel bijzondere dieren, en ze staan midden op de weg in Lapland: rendieren krijgen we hier veel te zien. Het is goed voor een leuke onderbreking op weg door het anders soms eentonige landschap. Tussen de dennenbomen turen naar wildlife wordt best vermoeiend. We zien talloze omgevallen bomen en stenen die veel weg hebben van beren en elanden, alleen nooit bewegen.
Erg bijzonder voor ons zijn de arenden die we zien op Værøy. Misschien vooral omdat Jiska haar doopnaam Arendje is, zien we deze indrukwekkende vogels graag. Onze legende is dat Jiska zo goed dieren kan spotten dankzij haar doopnaam. De zeearend komt op Værøy ook mooi dichtbij.
Om het af te maken, zien we een week later ook de visarend jagen boven een meer. De waterrijke gebieden geven wat uitzicht tussen de verder dicht beboste en vaak bijzonder stille gebieden in Scandinavië. Zo zien we tot slot ook de pestvogel voor het eerst.
Tijdens de kanotrip zijn we zo ver in de natuur dat wildlife spotten haast wel moét lukken. En dan zien graag iets substantiëlers dan de vissen die van de haak glijden. Het arendsoog is scherp op kansrijke plekjes en vanuit de blokhut zien we wederom een vrouwtjes eland voorzichtig naar de oever van de rivier komen. Enthousiast gaan we zachtjes naar buiten om dichterbij te komen, maar zodra ze ons vuur ruikt, schrikt ze en is ze snel weer weg.
Terug van de kanotrip volgen we de korte weg binnendoor van Adolfsström naar Sorsele en zien binnen een uur nog drie elanden langs die route!
Blijf op de hoogte!
Ontvang een wekelijkse e-mail met de laatste blogberichten
