Xi’an

geschreven door Pim op 9 september 2013

In de geschiedenis van China kwam Xi’an lang vóór Beijing. Voor ons even erna. Na vier dagen Beijing en evenzoveel in Xi’an zijn ons wat verschillen tussen deze steden duidelijk.

Om te beginnen is Xi’an rustiger. Een opluchting. In verhouding tot Beijing lijkt alles ten minste gedeeld door twee. Er zijn minder mensen op straat, er is minder herrie en er is maar één metrolijn (al komen daar binnenkort nog twee bij).

Wel zijn er veel bussen en taxies; als we na aankomst voor zonsopkomst naar ons hostel lopen, wordt het straatbeeld gedomineerd door de taxies die in een onafgebroken stoet alle nieuwkomers van het station naar de stad brengen.

Het centrum van Xi’an is ommuurd. Daarmee wordt het een soort stad in een stad. Met slechts 7km2 voelt dat lekker overzichtelijk.

Het wordt letterlijk overzichtelijk met een fietstocht over deze muur (bedankt voor de tip Coralien & Ed). Vanaf de muur kan je lekker ongegeneerd en in alle rust kijken naar wat er allemaal op straat gebeurt.

In de straten ademt Xi’an nog steeds het gevoel van de handelsstad die het ooit was; als begin- en eindpunt van de Zijderoute.

In het moslimkwartier vind je goederen uit alle hoeken van de wereld, in smalle straatjes op kleine kraampjes uitgestald. Je waant je even een handelaar die een lange reis heeft afgelegd, om te slijten wat de rest van de wereld China te bieden heeft en weer mee te nemen wat China te bieden heeft. Culturen smelten hier samen. Kenmerkend gerecht voor Xi’an is een pitabroodje met vlees. Religie en architectuur vinden een mix in een moskee met minaretten in Chinese bouwstijl.

De belangrijkste winkelstraat ademt de handelsstad van nu; het doet me denken aan de Rotterdamse koopgoot. Alle grote merken zijn vertegenwoordigd. Wij krijgen het idee dat het hier wel eens makkelijk zou kunnen worden om een telelens te scoren. Dat lukt later, wel blijkt dat bij Nederlands aanvoelende winkels ook gewoon Nederlandse prijzen horen:).

Ondanks het internationale karakter van Xi’an blijft onontkoombaar dat ook dit China is. Op de hoek van de straat met de beste eettentjes wordt ‘s avonds afval verzameld en gesorteerd. Dat stinkt totdat je er bijna van kokhalst. Rochelen en spugen blijft de gewoonste zaak van de wereld, of wij er nu aan kunnen wennen of niet. Hetzelfde geldt voor ongeremd (figuurlijk én letterlijk) claxoneren en last but not least: je kind zijn/haar behoefte laten doen op straat, of hij/zij nou over je been heen plast of niet.

Wat een land!